Ο κουρέας του Βορρά και ο μεσογειακός νέο-τεντιμποϊσμός

Του Πέτρου Αργυρίου

Κούρεμα, από δω, κούρεμα από κει, κούρεμα στην Ελλάδα, κούρεμα στην Κύπρο. Ο καλός ποιμένας του Βορρά περιοδεύει τη μεσόγειο και κουρεύει, κουρεύει σαν τρελός τα πρόβατα της να χει πολύ μαλλί η τράπεζα του για τους βαρείς παγκόσμιους χειμώνες που έρχονται.
Τα ηχηρά μπεεε, η αναμπουμπούλα στη στάνη δεν τον τρομάζουν τον καλό βοσκό του βορρά. Αυτός έχει μια δουλειά να κάνει. Μαλί να φέρει στο σπίτι, πολύ μαλλί.
Τα πρόβατα της μεσογείου βόσκαν αμέριμνα τόσα χρόνια το πράσινο γρασίδι του που τους έφερνε σε βαλίτσες. Ήρθε η ώρα να πληρώσουν το νοίκι τους, να τιμήσουν τις υποχρεώσεις τους.
Το πρόβατα βελάζουν μα κανένα δεν τρομάζουν.
Κούρεμα. Είναι αστείο τι ευφημισμούς χρησιμοποιούν οι ισχυροί για να περιπαίξουν τους αδύναμους.
Κούρεμα η καταστροφή των κοινωνιών της Ελλάδας και της Κύπρου.
Το πετσόκομμα έχει γίνει κούρεμα.
Πετσόκομμα. Σφαγή. Μακελειό= κούρεμα.
Τα πρόβατα στην Ελλάδα χειροκρότησαν την ανακοίνωση του κουρέματός τους. Την πανηγύρισαν. Σούπερ Γουάου. Αχ τι καλά. Μας γλιτώνουν από το μαλλί που μας επιβάρυνε. Μας σώζουν από τη βαμβακουλίτιδα μας οι καλοί μας οι ποιμένας.
Σύντομα φυσικά καταλάβανε ότι δεν επρόκειτο για κούρεμα αλλά για γδάρσιμο και πούλημα του τομαριού. Το νιώσαν στο πετσί τους.
Οι Κύπριοι, πιο εξοικειωμένοι από εμάς με τον παρά και τα παράγωγά του, ξέραν εξαρχής ότι το κούρεμα στο οποίο τους υποχρεώναν θα τους ξύριζε και τα αυτάκια να τα κάνουν οι Γερμανοί σούπα να χουν στο τραπέζι τους σούπα από την Κύπρο και τραπεζικό χαλούμι τους κρύους παγκόσμιους χειμώνες που έρχονται. Οι Κύπριοι ξέραν ότι το κούρεμα θα τους το κανε όχι ένας Γάλλος κομμωτής, αλλά ένας Γερμανός χασάπης πασίγνωστος για την έφεση του στο ξεκοίλιασμα. Ξέραν οτι θα ματώναν και θα πεθάναν από την αιμορραγία.
Οι Κύπριοι φώναξαν. Για μια στιγμή η γη σταμάτησε να γυρίζει και κάθισε να παρατηρήσει αυτό το περίεργο νέο είδος προβάτων που μάθαν το όχι. Για μια στιγμή η Μεσόγειος έγινε αυτό που ήταν κάποτε. Το Κέντρο της Γης.
Δεν είναι αστείο; Να χεις το πρόβατο στην αγκαλιά σου έτοιμο να το κουρέψεις και κείνο ξαφνικά να γυρνάει και να σου λέει στο πρόσωπό σου με ανθρώπινη λαλιά ένα ΟΧΙ;
Έντρομη και η πολιτική τάξη της Ελλάδας: Τα πρόβατα μάθαν να λεν όχι. Τι θα γίνει αν και τα δικά μας πρόβατα αρχίζουν να μαθαίνουν να συλλαβίζουν το ΟΧΙ; Δεν είναι δύσκολο. Ο και ΧΙ. ΟΧΙ. Ο και ΧΙ. ΟΧΙ.
Έτσι λοιπόν ήταν επιτακτική ανάγκη τα κυπριακά πρόβατα να επανέλθουν στην τάξη. Στην τάξη την ηθική όπου ο ισχυρός κάνει ότι γουστάρει στον αδύναμο.
Έτσι η Κύπρος απομονώθηκε παγκοσμίως, να γίνει το παράδειγμα προς μίμηση παράδειγμα προς αποφυγή.
Οι Κύπριοι αντιστάθηκαν ανάμεσα σε άλλα γιατί έχουν μακρά ιστορία αντίστασης.
Οι Έλληνες έχουν και αυτοί ιστορία αντίστασης αλλά πολύ σημαντικότερα έχουν μακρά ιστορία παραδειγματικής τιμωρίας κάθε αντίστασης και κάθε αμφισβήτησης.
Ας αναφέρουμε ένα σχετικά πρόσφατο που ανήκει σε άλλη ιστορική περίοδο διαφορετικών γεωπολιτικών και πολιτικών συσχετισμών.
Τη δεκαετία του 1950 αρχίζει σε εφήβους και νέους να αναπτύσσεται στην Αγγλία ένα ακόμη κίνημα αμφισβήτησης.
Νέοι και έφηβοι σπάνε το ενδυματολογικό γκρίζο της εποχής και φοράν πολυτελή ρούχα ή ρούχα που φαίνονται πολυτελή. Αφήνουν τσουλούφι. Περιπαιχτικά ονομάζονται Τέντυ Μπόυς.
Στην Ελλάδα, η νεανική αμφισβήτησή δε θα είναι ενδυματολογική. Νέοι και έφηβοι δε θα κινηθούν μόνο κατά της έλλειψης φαντασίας στην ελληνική ενδυμοτολογική καθημερινότητα.
Θα κινηθούν κυρίως και κατά των αιτιών της έλλειψης φαντασίας: Κατά του πατερναλιστικού ελληνικού σχολείου. Στόχος τους θα γίνουν οι μορφές εξουσίας του: Οι δάσκαλοι.
Οι επαναστάτες «χωρίς αιτία» της εποχής θα χρησιμοποιήσουν κάτι το πολύ παραδοσιακό για να γελοιοποιήσουν το «πατροπαράδοτο» (πατροπαρα- δοτό είναι η λέξη που του ταιριάζει καλύτερα) σύστημα εξουσίας και τα φυτώρια του, τα σχολεία: Το γιαούρτι.
Πολυάριθμα γιαούρτια εκσφενδονίζονται εκείνη την περίοδο κατά των δασκάλων. Μέσω της δύναμης της μιμητικής συμπεριφοράς, το σάπιο μήλο του ψευτομοντέρνου απειλεί το δέντρο της γνώσης. Όλοι και περισσότεροι νέοι θέλουν να δαγκώσουν τον απαγορευμένο καρπό, όλο και περισσότεροι νέοι δοκιμάζουν αυτό που το σύστημα εξουσίας βάπτισε για τους δικούς του λόγους εντελώς αβάσιμα και με χωριάτικη αντίληψη ως Τεντιμποϊσμό. Ο τεντιμποϊσμός γίνεται μόδα, τα γιαούρτια πέφτουν βροχή, η κοινωνία «διαβρώνεται», το σύστημα υπονομεύεται, η έννομος τάξη «διασαλεύεται». Η «επιδημία», η «γάγγραινα» του τεντιμποϊσμού πρέπει να σταματηθεί. Αυτή τουλάχιστον είναι η απλοϊκή αφήγηση μιας μόδας «ανήθικης» που απειλούσε τον καθωσπρεπισμό και επομένως και το ίδιο το ελληνικό σύστημα εξουσίας που όπως τόσα άλλα συστήματα εξουσίας απαγόρευε δια ροπάλου την αμφισβήτηση καθώς κάθε αμφισβήτηση το απειλούσε, υπαρξιακά δομημένο καθώς ήταν πάνω στην άκριτη αποδοχή του από τους πληθυσμούς.
Έτσι λοιπόν, το κράτος επεμβαίνει για να επαναφέρει την «τάξη».
Ψηφίζεται ένας νόμος, ο νόμος 4000: Ταραξίες συλλαμβάνονται, κρατούνται, κουρεύονται δια της βίας γουλί, τα ρεβέρ τους ξηλώνονται και οι αρχές τους περιφέρουν δημοσίως, συχνά με κρεμασμένη την πινακίδα: Είμαι Τεντιμπόης.
Σήμερα, οι Γερμανοί, για να «επαναφέρουν» την νέα γερμανική τάξη πραγμάτων, την νέα Pax Germanica έχουν επαναεφεύρει, επεκτείνει και επιβάλει σε ολόκληρους πληθυσμούς την ταμπέλα του Τεντιμπόι καθώς οι «διαφθαρμένοι, άχρηστοι, χαραμοφάηδες» Νότιοι «απειλούν» με «ηθική σήψη» το «οικοδόμημα» της Ευρώπης.
Η προπαγάνδα τους δεν είναι φυσικά εντελώς αβάσιμη: Άλλωστε η πετυχημένη προπαγάνδα μέσα στο πολλά ψέματα περιέχει και μια μικρή δόση αλήθειας για να είναι αληθοφανής.
Έτσι λοιπόν, οι Γερμανοί θα εφαρμόσουν στους τεντιμπόηδες Ευρωπαίους, τους Έλληνες και τους Κυπρίους την τιμωρία που προβλέπεται δια το έγκλημα του Μεσογειακού τεντιμποϊσμού, δια το ότι οι Μεσόγειοι ήταν θρασύτατοι και παρτάκηδες και αμφισβητούσαν τα χρηστά ήθη των βορείων, με άλλα λόγια την τυφλή πίστη στο σύστημα τους.
Έτσι λοιπόν, διαπόμπευσαν πρώτα τους Έλληνες και μετά τους Κυπρίους, τους κούρεψαν (οικονομικά) γουλί, τους ξύλωσαν όχι τα ρεβέρ αλλά τις τσέπες και τους περιέφεραν σε αθλία κατάσταση στις γειτονιές της παγκόσμιας κοινότητας για να παραδειγματίσουν και τους υπολοίπους νέους της ευρωπαϊκής νέας Pax Germanica. Αν δεν είστε καλά παιδιά, ορίστε τι θα πάθετε. Οι Γερμανοί επαναφέραν τον νόμο 4000 περί τεντιμποϊσμού στη Μεσόγειο.
Και ειλικρινά αναρωτιέμαι: Εμείς το κάναμε στα παιδιά μας μερικές δεκαετίες νωρίτερα. Σας παραξενεύει που οι Γερμανοί το κάνουν σε μας και τους Κυπρίους;
Οι Έλληνες έχουν εξαντλήσει όλη τους τη σκληρότητα απέναντι σε Έλληνες και κοιτάν σαν χάνοι τους ξένους. Λογικό είναι, αφού για δεκαετίες ζούσαν σαν τα χρυσόψαρα σε μια γυάλα που κανείς δεν καθάριζε. Ούτως ή άλλως η γυάλα μας σπάει σαν να ταν απόστημα. Ή θα βγούμε από αυτή, ή τα απόνερα της θα μας πάρουν μαζί τους στους οχετούς της ιστορίας.
Το δίλλημα δεν ήταν ποτέ το «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» όπως μας έλεγε ο δήμιος μας George Papandreou. Το βούλιαγμα είχε προαποφασιστεί: Ή βουλιάζουμε ή βουλιάζουμε: Οπότε το ζήτημα ήταν για το πώς βουλιάζουμε: Το δίλλημα για μας ήταν ή βουλιάζουμε χωρίς αξιοπρέπεια ή βουλιάζουμε με αξιοπρέπεια.
Τουλάχιστον οι Κύπριοι διάλεξαν το δεύτερο. Οι Έλληνες με μακρά ιστορία δοσιλογισμού, διάλεξαν για μια ακόμη φορά το δρόμο της ντροπής και συνεχίζουν να βαδίζουν προς το χείλος του γκρεμού περνώντας μέσα από χίλιες μύριες κακουχίες και βάσανα λες και είχαν αντισταθεί στον καλό ποιμένα του Βορρά.
Αλλά είπαμε: ο καλός ποιμένας του Βορρά έχει μια δουλειά να κάνει: θα την φέρει εις πέρας είτε του πεις όχι είτε του πεις ναι. Το ζήτημα είναι ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΚΑΝΟΥΜΕ;