€510,95 τον μήνα» ήταν αυτό που συζητήθηκε
όσο κανένα την...
περασμένη εβδομάδα.
Πάνω από 300 σχόλια, χιλιάδες share και like και μεγάλη, συχνά φορτισμένη κουβέντα για το πώς περνά κανείς τον μήνα του μόνο με τον βασικό μισθό.
Ο ein Steppenwolf έγραψε για το παράδειγμα που αναφέραμε, του ανθρώπου που δεν του έφταναν τα λεφτά δηλαδή: «Ο λόγος που δεν έχει λεφτά μέχρι το τέλος του μήνα είναι ότι απλώνει τα πόδια του πέρα από εκεί που φτάνει το πάπλωμα. Αφού είναι υποχρεωμένος να ζήσει με λίγα χρήματα, ας περιορίσει το κάπνισμα, ας μην αγοράζει έτοιμο φαγητό, ας παίρνει την μπίρα πάμφθηνα απ' το σούπερ μάρκετ κι ας υποκαταστήσει τις εξόδους με μαζώξεις στα σπίτια φίλων, όπου η μπίρα κάνει μισό ευρώ αντί για τέσσερα και η ταινία είναι τζάμπα».
Ο/η ViiC απάντησε: «Ωραία, ρε οικονόμοι όλοι. Κάθισα και τα υπολόγισα. Έβγαλα τα τσιγάρα, έβγαλα τα σινεμά, τις εξόδους για μια μπίρα, τη συναυλία, τις τυρόπιτες και την ταβέρνα. Ξέρετε πόσα εξοικονομεί έτσι; 88,5 ευρώ. Με όλο αυτό το πλάνο, λοιπόν, και ζώντας μια ζωή μίζερη (ούτε μια έξοδος για τρεις συνεχόμενες βδομάδες, μόνο σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι) του μένουν 90 ευρώ για τις τελευταίες 10 μέρες. Οπότε, η μιζέρια συνεχίζεται. Και μάλλον εσείς που κριτικάρετε αυτόν που θέλει να βγει να πιει μια μπίρα δεν βγαίνετε ποτέ από το σπίτι, δεν χρειάζεστε ποτέ να ξεσκάσετε, γιατί είστε σούπερ-cool».
«Πέρα από την πλάκα», σχολίασε η little blossom, «με €180 ενοίκιο (έστω και χωρίς θέρμανση) σε κεντρική περιοχή και €4,90 για δύο σουβλάκια, ένα αναψυκτικό και μια σοκοφρέτα, μετακομίζω σήμερα κιόλας Αθήνα, ρε παιδιά! Εμείς στη Θεσσαλονίκη είμαστε μαλάκες, δηλαδή;».
Ο oddlabs πρότεινε: «Καφέ χτυπητό από το σπίτι και τοστάκι, που είναι κατά πολύ οικονομικότερο από το "καφές και τυρόπιτα €2,5" κάθε μέρα. Η κάρτα ΜΜΜ έχει €45, €4,40 ταξί για τη δουλειά. Έχουμε και λέμε: €1,2 η σημαία και €0,68 ανά χιλιόμετρο, βάλε και την κίνηση το πρωί -η δουλειά απέχει το πολύ 5 χλμ.-, άρα ποδηλατάκι. Σταματάει την κάρτα ΜΜΜ και άμα κόψει και το τσιγάρο μετακομίζει και σε μεγαλύτερο σπίτι».
«Σωστά είναι όλα αυτά», έγραψε ο Zaphod Beeblebrox. «Το μόνο κακό είναι ότι μας έχουν αποκόψει από την έννοια της αποταμίευσης. Ζούμε και επιβιώνουμε με αιματηρές οικονομίες μόνο σήμερα και ποιος ξέρει τι γίνεται αύριο...».
Ο/η sextus σχολίασε: «Το θέμα είναι ότι το case study αυτό δύσκολα υπάρχει, γιατί κάποιον θα 'χει στο περιβάλλον του ο Γιάννης που να 'χει καλό αποθεματικό από κάποια σύνταξη του Δημοσίου και οι περισσότεροι Έλληνες (δεν είπα όλοι - οι εντός συστήματος) παίρνουν οικονομική βοήθεια από τη σύνταξη κάποιου (στο περιβάλλον μου πάρα πολλοί από παππού, γιαγιά, μαμά, μπαμπά, ακόμα και άνθρωποι με πτυχία που κοντεύουν τα 40 και κάποιοι τα έχουν υπερβεί) που φούσκωσε στα χρόνια της πλαστής ευημερίας... Το αστείο είναι ότι αυτές οι μεγάλες συντάξεις-εισφορές είναι αυτές που καταδικάζουν τον Γιάννη να έχει τόσο χαμηλό μισθό, γιατί κάνουν την επιχειρηματικότητα αβάσταχτα ασύμφορη, ώστε να μην υπάρχουν παρά κακοπληρωμένες δουλειές... φαύλος κύκλος...».
«Έχουμε μπερδέψει την επιβίωση και την αξιοπρεπή διαβίωση με τη ζωή!» έγραψε ο steliosgatz. «Ζωή είναι πολλά παραπάνω από τσιγάρα ή μια έξοδο, που πολλοί τα βρίσκετε πολυτέλειες, όπως π.χ. ένα ταξίδι και διάφορα άλλα που χρειάζονται και χρήματα για να μπορείς να τα πραγματοποιήσεις. Δεν νομίζω ότι με 500 ευρώ μπορεί κάποιος να ζήσει πραγματικά».
Προς το τέλος, ο ein Steppenwolf παρέθεσε δύο αποσπάσματα από τη Δυστυχία του να είσαι Έλληνας, το βιβλίο του Νίκου Δήμου από το 1975:
*Ο Έλληνας προσπαθεί, σε κάθε τομέα, να είναι εκτός πραγματικότητας. Και μετά είναι δυστυχής, διότι είναι εκτός πραγματικότητας. Και μετά είναι ευτυχής... διότι είναι δυστυχής).
*Βασικά, ο Έλληνας αγνοεί την πραγματικότητα. Ζει δυο φορές πάνω από τα οικονομικά του μέσα. Υπόσχεται τα τριπλά απ' όσα μπορεί να κάνει. Γνωρίζει τα τετραπλάσια απ' όσα πραγματικά έμαθε. Αισθάνεται (και συναισθάνεται) τα πενταπλάσια απ' όσα πραγματικά νιώθει.
Η Aahaladita σχολίασε: «Το lifestyle στο οποίο επιδίδεται ο φανταστικός χαρακτήρας του άρθρου δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία. Είναι ο σύγχρονος δυτικός τρόπος ζωής (ο οποίος δεν εξαντλείται χωρικά στη Δύση, βέβαια). Ό,τι λέει ο Δήμου δεν μπορεί να αποτελεί αξίωμα και, το χειρότερο, να το κολλάμε και όπου βρούμε. Έχει πολλά στραβά το ρωμαίικο, αλλά νομίζω ότι αυτό που διακυβεύεται αυτήν τη στιγμή δεν είναι το ελληνικό "ταμπεραμέντο" αλλά η αξιοπρεπής διαβίωση στο πλαίσιο του σύγχρονου πολιτισμού, εν έτει 2013, σε μία έστω περιφερειακή και κατ' όνομα ευρωπαϊκή χώρα. Τι να πω; Αν το να δουλεύεις, να πληρώνεις λογαριασμούς και να πηγαίνεις και καμιά βόλτα (απλή βόλτα, δεν μιλάμε καν για αξιοπρεπή πρόσβαση σε όποια πολιτιστικά αγαθά) θεωρείται πλεονεξία, αδυνατώ να το κατανοήσω. Φταίει που θέλω να ζήσω σε πόλη και όχι σε μοναστήρι».
Σε αυτό ein Steppenwolf απάντησε: «Καλός ο δυτικός τρόπος ζωής, αλλά θέλει κράτος, κοινωνία και οικονομία δυτικού τύπου. Με ρουσφετοκράτος, βλαχομπαρόκ κοινωνία και οικονομία αρπαχτής, δεν τραβάει!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου