Το παραμύθι της Ελληνικής διάσωσης

Μιὰ φορὰ καὶ ἕναν καιρὸ ἦταν ἕνα μικρὸ προβατάκι ποὺ τὸ ἔλεγαν Ἑλλάδα. Ἔβοσκε ἥσυχο στὴν παραλία δίπλα στὰ κύματα τοῦ εὐτυχισμένου πελάγους τῶν χρηματιστηρίων, τῆς ἐλεύθερης ἀγορᾶς καὶ τῆς ἀνάπτυξης. Ὅμως ἡ φτωχὴ Ἑλλάδα ἤθελε νὰ φάει ἀπὸ τὰ νόστιμα χόρτα ποὺ φυτρώνουν κοντὰ στὰ βράχια. Ἔτσι πλησίασε πολὺ στὴν ἄκρη, γλίστρησε καὶ ἔπεσε στὸ νερὸ ποὺ ξαφνικὰ μετατράπηκε σὲ ἀφρισμένο  πέλαγος οἰκονομικῆς δυσπραγίας.



Τὸ γλίστρημα ὀφείλεται στὸ κακὸ κράτος μὲ τὰ τεράστια ἐλλείμματα καὶ στοὺς κακοὺς δημόσιους ὑπάλληλους, οἱ ὁποῖοι ἦταν ὑπεράριθμοι καὶ τεμπέληδες.
Τώρα θὰ μοῦ πεῖτε πὼς γίνεται καὶ τὰ κράτη τῆς ΕΕ μὲ τὰ τεράστια χρέη καὶ τοὺς πολὺ περισσότερους δημόσιους ὑπάλληλους νὰ μὴν ἔχουν πρόβλημα καὶ νὰ ἔχει ἡ Ἑλλάδα; Έ, αὐτὸ ἔχει μία ἀποστομωτικὴ ἀπάντηση: στὰ παραμύθια ΟΛΑ γίνονται!

Ὅμως εὐτυχῶς, που λέτε, τὸ καλὸ ΔΝΤ καὶ ἡ καλὴ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἔτρεξαν μὲ ἀλτρουισμὸ νὰ σώσουν τὴν ἄμοιρη Ἑλλάδα ἀπὸ τὸν πνιγμό.Δεν έχει σημασία που δανείζονταν με 1% και μετά μετά δάνειζαν την Ελλάδα με 7%. Τόσο κόπο έκαναν…

Μὲ ὑπεράνθρωπες προσπάθειες κατάφεραν νὰ τὴν γλυτώσουν καὶ τώρα βρίσκεται σὲ πορεία ἀνάπτυξης ἀπὸ πέρσι ὁλότελα ὅπως εἶπε καὶ ὁ πρωθυπουργός. Καὶ ἂν δὲν τὸ βλέπετε, τότε τίποτε ἐθνικιστικὰ φασιστόμουτρα θὰ εἴσαστε.
Τώρα βέβαια ἐγὼ δὲν εἶμαι «ἔγκριτος» οἰκονομολόγος-μαϊντανὸς στὰ τηλεπαράθυρα, οὔτε καν «στέλεχος» τράπεζας, ἀλλὰ προσωπικὰ ἔχω τὴν ἐντύπωση ὅτι τελικὰ ΔΕΝ τὴν σώσανε τὴν Ἑλλάδα. Οἱ σκοποὶ τοὺς ἦταν τελείως διαφορετικοί.

Μπορεῖ κανένας νὰ μοῦ ἀλλάξει αὐτὴν τὴν ἐμφανῶς λανθασμένη καὶ προφανώς καταδικαστέα ἐθνικιστικὴ ἄποψη;