«Λοιπόν, σήμερα μαγειρεύουμε για το Κυριακάτικο τραπέζι της οικογένειας, κάτι ελαφρύ, γρήγορο και το κυριότερο, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ.
Αγοράζετε δύο με τρεις φέτες ξιφία (παρακαλώ), φρέσκα λαχανικά για να συνοδέψετε υγιεινά το πιάτο σας και υλικά για μια ωραία μαρινάδα με φρέσκα μυρωδικά.
Σερβίρετε και στολίζετε το πιάτο σας, με ένα ΦΡΕΣΚΟ κλαδάκι δενδρολίβανο!
Α και για γλυκό,τι σας έχω βρε;;;
Κρέμα σοκολάτας, με κρέμα γάλακτος, γαρνιρισμένη με μαρμελάδα από χουρμάδες».
Εεε…κόλαση;
Μου σηκώθηκε η τρίχα, από την πατούσα μέχρι την κεφαλή και είχα το εξής δίλλημα: να πετάξω την τηλεόραση από το μπαλκόνι και να ηρεμήσω ή να την κρατήσω για τις δύσκολες ώρες, μιας κατάσχεσης να πούμε, για να την φορέσω κολάρο στον θρασύτατο τυπά, που θα τολμήσει να χτυπήσει την πόρτα μου, διεκδικώντας την τελευταία ρανίδα του αίματός μου;
Πάρτην ρε! Να, στο δόξα Πατρί, χάρισμά σου. Σου δίνω και δώρο και την καφετιέρα, που δεν χρησιμοποιώ πια γιατί ακρίβυνε ο καφές. Και θα ζήσω στην ηρεμία μου, μακριά από τα σκουπίδια που -επίτηδες- μου σερβίρουν και εσύ ξάπλα στην εντατική, με την τηλεόραση ΜΟΥ…μαξιλάρι ΣΟΥ.
Βρε μας δουλεύουν μπρος τα μάτια μας, βρε μας τυλίγουν σε κουκούλι αφασίας και τρόμου και θα τους πάρει ο διάολος.
Δεν πειράζει που αργήσαμε να τους στείλουμε στα τσακίδια ή και στα θυμαράκια (που δεν με χαλάει καθόλου).Τα χρέη πρέπει να πληρώνονται μέχρι τσακιστής δεκάρας, και με τόκο μάλιστα, γιατί ΕΜΕΙΣ είμαστε γαλαντόμοι και δεν ΞΕΧΝΑΜΕ.
Ααα…όλα κι όλα, θα ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους.
Τι μας έκαναν; Μας έγδαραν;
Ωραία. Κι εμείς θα τους πάρουμε το σκαλπ!!!
Μας εξαθλίωσαν;;
Θα τους εξαφανίσωμεν!!!
Ρε θα σας το πω, γιατί θα σκάσω. Θαυμάζω την αναισθησία σας και την αναλγησία σας!!
Τι; Δεν έχει να φάει ο μισός πληθυσμός;;;
Ε και;;;
Εσείς τη δουλειά σας, σε καθημερινή βάση, πολλές εκπομπές με συνταγές μαγειρικής με βούτυρα και άλλα πανάκριβα καλούδια.
Να τις βλέπουν οι εξαθλιωμένοι ηλικιωμένοι, που δούλεψαν μια ζωή για να πεθάνουν στην ψάθα ανήμποροι και τα πεινασμένα παιδιά στο σπίτι να ξερογλείφονται και ο γονιός να ψάχνει να κρυφτεί, γιατί δεν έχει απαντήσεις και νιώθει τύψεις, λες και φταίει ΜΟΝΟ αυτός.
Στα πρωινάδικα να μουγκρίζουν οι παρουσιάστριες, από τις νοστιμιές που γεύεται ο ευαίσθητος ουρανίσκος τους και εμείς στον ποδαράτο αγώνα για την φθηνή πατάτα και με τα χέρια απλωμένα για μια σακούλα πορτοκάλια.
Κι αυτές οι εικόνες «ντροπής» να κάνουν ΕΠΙΤΗΔΕΣ το γύρο του κόσμου και τα μμε να τα ανακυκλώνουν και να μας τις τρίβουν στη μούρη ξανά και ξανά, αντί να το βουλώσουν και να τις εξαφανίσουν από προσώπου γης.
Όσο για την ειδήσεις, όλα μελετημένα. Το σινιέ σακάκι, οι τάχα μου δύσκολες ερωτήσεις προς τους καλεσμένους, οι αποστομωτικές απαντήσεις υψηλού επιπέδου, ο πανικόβλητος τόνος της φωνής, για το έκτακτο γεγονός που θα πέσει στο κεφάλι μας και τι θα απογίνουμε, νά ‘ναι καλά τα παιδιά που μας σκέφτονται. Όλα διαβολικά στημένα.
Και μην τολμήσετε να μου ξαναπείτε «εμείς φταίμε για την κατάντια μας», «ο Έλληνας δεν σηκώνεται από τον καναπέ του» «τα γίδια στο μαντρί» και όλα τα συναφή χιλιομασημένα. ΑΡΚΕΤΑ ΠΙΑ. γιατί σας έχω απαντήσεις.
Τα λάθη πληρώνονται. Σωστά;;;
Και εμείς ξωφλήσαμε, τουλάχιστον για 10 ζωές.
Γιατί μηρυκάζουμε λοιπόν;;;
Γιατί να τσακίζουμε το ηθικό μας;;;
Εξυπηρετεί κάπου;;;
Ή μήπως μας σπρώχνει αβίαστα στην ταράτσα του σπιτιού μας, για να αγναντέψουμε το λυτρωτικό κενό που μας καλεί.
Καιρός να μαζευτούμε και να ανασυγκροτήσουμε το εξαφανισμένο μας ηθικό και τις δυνάμεις μας, εδώ και τώρα, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, χωρίς ύπουλα καπελώματα (ή πισώπλατα μαχαιρώματα).
Και κάνω την αρχή!!!
Λοιπόν…καλοί μου άνθρωποι.
Οι ειδήσεις είναι για γέλια, να τις βλέπετε, να γελάτε, να φτιάχνεται καινούργιο συκώτι και την τρομοκρατία να την γράφετε εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, μας τα πήραν όλα, ακόμα και τις σκελέες του παππού και τα σεμεδάκια της γιαγιάς.
Χαρισμά σας ρε, μπορούμε και ξεβράκωτοι, θα παίρνουμε κι αέρα και πεινασμένοι προσωρινά, θα αντέξουμε, γιατί για μεζέ, παρέα με ρακί, θα σας φάμε το λαρύγγι.
ΑΛΛΑ, το νου σας ρεμάλια, κοντά τα ξερά σας από τα ΠΑΙΔΙΑ μας.
Η τελευταία τους αχνή ανάσα, να σας συντροφεύει μέχρι τον τάφο, τα υπόλοιπα θα τα πληρώσετε αλλού.
Δεν μου λέτε, ρε καλόπαιδα, αν τα παιδιά μας είχαν μερικά ψωροευρώ στην άκρη, θα τα σπαταλούσαν για να αγοράσουν φιλέτα ξιφία και γαρίδες;;;
Ή θα πλήρωναν την παροχή του νερού, που τους στερήσατε και έφυγαν διψασμένα, γιατί είπαν το νερό νεράκι;;;
Ή θα άναβαν ένα ηλεκτρικό σώμα για να ζεσταθεί το κορμάκι τους;;;
Το 2013, αυτοσχέδιο μαγκάλι από θερμοσίφωνα, ρε που να σας πάρει ο διάολος;;;
Εσείς έτσι ζεσταίνετε τα παιδιά σας;;
Την μάνα σας…τον πατέρα σας…την αφεντομουτσουνάρα σας και όλο σας το σόι; Εεεε;;;
Και γιατί ρε δεν πενθήσαμε όλοι τον χαμό των παιδιών;;;
Η ημέρα πένθους δεν σας λέει κάτι;;;
Δεν ιδρώνει το αυτί σας,εεε;;;
Κι αυτά, μια μάνα τ’ ανέστησε κι ένας πατέρας μεροκαματιάρης, που τώρα -χάρη σε σας- είναι άνεργος, απελπισμένος και χαροκαμένος.
Ρε τι ψυχή θα παραδώσετε;;
Πως μπορείτε και κοιμόσαστε με όλο αυτό το ανθρώπινο φορτίο που κουβαλάτε και δεν πνίγεστε, ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ, να καθαρίσει ο τόπος;
Το καζάνι της οργής δεν βράζει πια, κοχλάζει και σε λίγο θα εκραγεί. Για όλους αυτούς που αυτοκτονήσατε,το κρίμα στο λαιμό σας.
Αρνούμαι να σας βλέπω. Αρνούμαι να σας ακούω. Σας αφαιρώ τον λόγο και όποιοι σας δίνουν βήμα στο τουίτερ και οπουδήποτε αλλού (που αντί να σας γυρίσουν την πλάτη, σας προσκυνούν), για να ξερνάτε μπούρδες, ανήκουν κι αυτοί στην ίδια συνομοταξία των προδοτών…και ας πρόσεχαν.
Ωραίες οι εξυπνάδες, αλλά για να περάσετε την αντιπέρα όχθη του Αχέροντα, θα πληρώσετε με αίμα.
Και το τελευταίο αθώο αίμα δεν ξεπλένεται με τίποτα. ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΡΕ!!
Προσδεθείτε…γιατί το ταξίδι χωρίς γυρισμό, στα τσακίδια, μόλις άρχισε. Απολαύστε το.
Το μόνο που μπορώ να σας χαρίσω, είναι ένα ΞΕΡΟ κλαδάκι δενδρολίβανο από την απότιστη γλάστρα μου, που αντέχει και μοσχομυρίζει ακόμα, αν και ΝΕΚΡΟ!!
Οι νεκροί, το σιγουρέψατε, δεν γυρίζουν πίσω (;) Οι μνήμες τους ΟΜΩΣ;;
Ανατριχιάσατε;;;
ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΑΡΧΙΣΑΜΕ!!
Μέλια.(*) «…ΥΒΡΙΣ ΓΑΡ ΕΞΑΝΘΟΥΣ’ ΕΚΑΡΠΩΣΕΝ ΣΤΑΧΥΝ ΑΤΗΣ,ΟΘΕΝ ΠΑΓΚΛΑΥΤΟΝ ΕΞΑΜΑ ΘΕΡΟΣ» (ΑΙΣΧΥΛΟΥ, ΠΕΡΣΑΙ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου