Η ημέρα των κακοποιημένων παιδιών

 

Τα παιδιά ενώ θέλουν να σταματήσουν τους δράστες, νιώθουν ντροπή και αυτοτιμωρούνται

Η 19η Νοέμβρη έχει οριστεί ως παγκόσμια ημέρα ενάντια στην παιδική κακοποίηση. Η βία που ασκείται στα παιδιά, αναγνωρίζεται σε τέσσερις μορφές. Και οι τέσσερις ωστόσο, φέρουν τα ίδια ψυχικά τραύματα. Με αφορμή την ημέρα, σας παρουσιάζουμε κάποιες βασικές πληροφορίες που οι περισσότεροι αγνοούμε όταν μιλάμε για παιδιά που έχουν κακοποιηθεί τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους.

Σωματική, συναισθηματική, σεξουαλική κακοποίηση, παραμέληση και έκθεση σε κίνδυνο. Αυτές είναι οι επικρατέστερες μορφές της παιδικής κακοποίησης. Πολλοί γονείς αναρωτιούνται ποια μορφή αφήνει τις μεγαλύτερες πληγές σε ένα παιδί. Οι ψυχολόγοι και οι ερευνητές υποστηρίζουν πως οποιαδήποτε μορφή βίας είναι ικανή να καταρρακώσει την αξιοπρέπεια και τα πρώτα βήματα της διαμόρφωσης κάθε παιδικής προσωπικότητας. Η παιδική κακοποίηση δεν έχει σύνορα, εξαπλώνεται και ξεπερνά κάθε όριο ανοχής.
Η σωματική κακοποίηση που αναγνωρίζεται συνήθως, ως η χειρότερη μορφή παιδικής βίας, περιλαμβάνει σκληρές μεθόδους “πειθαρχίας”, όπως χτυπήματα με τη χρήση αντικειμένων ή με το χέρι, ενώ η συναισθηματική, περιέχει λεκτικές μορφές επίθεσης, κυρίως φωνές, απειλές, αρνητικούς χαρακτηρισμούς που προκαλούν ενοχές και οδηγούν στην ταπείνωση.
Η σεξουαλική κακοποίηση αποβλέπει στη σεξουαλική ευχαρίστηση του ενήλικα ή στην έκθεση του παιδιού σε πορνογραφικό υλικό και η παραμέληση και έκθεση του παιδιού σε κίνδυνο στερεί τις βασικές ανάγκες από ένα παιδί, που θα το βοηθούσαν να αναπτυχθεί ομαλά. Τέτοιου είδους ανάγκες είναι η ένδυση, η σίτιση, η εκπαίδευση. Οι θύτες έχει παρατηρηθεί πως είναι συχνά, μέλη του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος ή ακόμη και συγγενικά πρόσωπα.

Όσα πιθανότατα δεν γνωρίζουμε για την παιδική κακοποίηση

Περίπου πέντε παιδιά πεθαίνουν κάθε ημέρα εξαιτίας της κακοποίησης που δέχονται. Ένα στα τρία κορίτσια και ένα στα πέντε αγόρια κακοποιούνται σεξουαλικά πριν την ηλικία των 18 ετών, το 90% των θυμάτων σεξουαλικής βίας γνωρίζουν τον δράστη τους, ενώ το 68% δέχεται την κακοποίηση από κάποιο οικογενειακό μέλος. Το 2010, 1537 παιδιά πέθαναν από κάποια σοβαρή κακοποίηση, το 79.4% ήταν κάτω από την ηλικία των 4 χρονών ενώ το 47.7% μέχρι δώδεκα μηνών.  
Τρεις εκατομμύρια περίπου, περιπτώσεις παιδικής κακοποίησης αναφέρονται κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα κακομεταχερισμένα παιδιά είναι 11 φορές πιθανότερο να αναπτύξουν εγκληματική συμπεριφορά ως ενήλικες, ενώ το 14% των ανδρών και το 36% των γυναικών που βρίσκονται στην φυλακή, είχαν δεχτεί κάποια μορφή κακοποίησης ως παιδιά. Περίπου το 80% ατόμων άνω των 20 ετών, που κακοποιήθηκαν κάποτε ως ανήλικοι, έχουν εμφανίσει τουλάχιστον μία μορφή ψυχικής διαταραχής.

Η παιδική κακοποίηση δεν φέρει πάντοτε σωματικά τραύματα

Εκτός από την σωματική κακοποίηση, συναντώνται συχνά, και άλλες μορφές παιδικής βίας. Μια έμμεση μορφή ωστόσο, είναι πολύ πιθανό να παρατηρηθεί στα ψυχικά τραύματα που κουβαλάει ένας άνθρωπος από μικρή ηλικία. Τα παιδιά τραυματίζονται πολλές φορές, απλώς και μόνο, παρατηρώντας τον έναν γονέα να κακοποιείται από τον άλλον. Οι επιπτώσεις κρίνονται το ίδιο σοβαρές σαν να έχει κακοποιηθεί το ίδιο το παιδί. Η βία μεταξύ των γονέων, μπορεί να προκαλέσει στο παιδί κρίσεις πανικού, υπερδιέγερση, διαταραχές στη συμπεριφορά, μορφές παραβατικότητας, εκρήξεις θυμού.
Μία επίσης, “ήπια” μορφή βίας τείνει να θεωρείται η συναισθηματική κακοποίηση. Σε αυτή την περίπτωση, τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με την πιο ύπουλη ίσως, μορφή κακοποίησης, καθώς οι λέξεις μένουν πάντοτε χαραγμένες στο ανθρώπινο μυαλό, όπως κάποια δυνατά τραύματα. Τα παιδιά θεωρούν συνήθως, ότι η βία ξεκινά από κάποιο δικό τους φταίξιμο, καθώς δεν είναι σε θέση να εντοπίσουν τη ρίζα του κακού. Πιστεύουν πως τα ίδια έχουν προκαλέσει με την στάση τους, τους θύτες γι' αυτό συχνά, εύχονται να μην είχαν γεννηθεί ποτέ.
Απομόνωση, ντροπή, αυτοτιμωρία, αυτοταπείνωση είναι μόνο λίγες από τις λέξεις που περιγράφουν την ψυχολογία ενός τιμωρημένου παιδιού που αδυνατεί να καταλάβει την σχεδόν ασύλληπτη σε εικόνες, βία επάνω του. Τα κακοποιημένα παιδιά πέρα από τα σωματικά ή ψυχικά τραύματα που φέρουν, κουβαλούν μαζί τους συχνά, μέχρι την ενηλικίωση κάτι που είναι ίσως το πιο σοβαρό απ' όλα. Κρατούν ως μυστικό την κακοποίηση που βίωσαν κάποτε ή βιώνουν ακόμη. Ο κύκλος της παιδικής κακοποίησης δεν κλείνει ποτέ.
"Αυτός δεν είναι ο μπαμπάς, είναι ένας θυμωμένος άντρας", λέει το παιδί στο δεύτερο βίντεο, καθώς παρατηρεί τον εξαγρειωμένο πατέρα του να χτυπάει τη μητέρα του με μανία, και εμείς δεν έχουμε παρά να αφιερώσουμε τη σημερινή ημέρα σε όλα τα παιδιά που κακοποιούνται σιωπηλά ή ηχηρά...

pathfinder.gr/stories