Του Πιτσιρίκου
Όλη αυτή η ιστορία με τον Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, μου θυμίζει ποδοσφαιρικό αγώνα. Παίζει η Ελλάδα εναντίον όλων αλλά, βασικά, εναντίον του εαυτού της. Είναι το 89ο λεπτό του αγώνα, χάνουμε με 5-0 και είναι ολοφάνερο πως όλοι οι παίκτες μας είναι δωροδοκημένοι.
Κάποιοι περιμένουν ο μικρός μέσα σε ένα λεπτό να περνάει συνέχεια συμπαίκτες και αντιπάλους και να βάλει έξι γκολ, ώστε να πάρουμε τη νίκη.
Μπορεί ο μικρός να βάλει έξι γκολ μέσα σε ένα λεπτό;
(Αυτό το κείμενο το έγραψα στις 4 Ιουνίου του 2012, δηλαδή λίγο πριν τις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Το ανεβάζω ξανά σήμερα, αλλάζοντας μόνο την ημερομηνία των εκλογών· το «17ης Ιουνίου» έγινε «25ης Ιανουαρίου». Δεν έχουν αλλάξει και πολλά από το 2012, εκτός του ότι σήμερα τα πράγματα είναι μάλλον κάπως χειρότερα για την Ελλάδα. Όταν τον Αύγουστο του 2012 πήγαμε με τον Αυγουστίνο Ζενάκο και την Μαρινίκη Αλεβιζοπούλου στη Βουλή, για να πάρουμε συνέντευξη από τον Αλέξη Τσίπρα για το Unfollow, ο Αλέξης Τσίπρας μου είπε πως του άρεσε πολύ αυτό το κείμενο και τον έκανε να γελάσει. Του το αφιερώνω λοιπόν σήμερα και του εύχομαι καλή δύναμη. Θέλω πολύ να γίνει ο Αλέξης Τσίπρας πρωθυπουργός αλλά το θέλω για έναν ιδιοτελή λόγο: θέλω να έχω γνωρίσει κι εγώ έναν πρωθυπουργό στη ζωή μου, έστω για μια φορά, έστω για μια συνέντευξη. Θα το λέω στα εγγόνια μου και θα εντυπωσιάζονται. Στα εγγόνια μου δεν θα λέω, βέβαια, πως είδα τον Αλέξη Τσίπρα μια φορά και για δυο ώρες· θα τους λέω πως ήμασταν κολλητοί και παίζαμε σφαλιάρες, και χτυπούσαμε παρέα γκόμενες. Βέβαια, κι ο Αλέξης Τσίπρας θα λέει στα εγγόνια του πως με είχε γνωρίσει, και αυτά θα εντυπωσιάζονται πάρα πολύ που ο παππούς τους είχε γνωρίσει εμένα, την κορυφαία προσωπικότητα της χώρας για τον 21ο αιώνα. Καλή χρονιά!)
Πηγή: Pitsitikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου