Γαλάτες, η ναυμαχία και κορώνες

Αναρτήθηκε από freethinkingisland
Διαβάζοντας το τελευταίο δελτίο τύπου του συλλόγου “Αιαντίς” και όσα επακολούθησαν, θυμήθηκα ακόμα μια φορά τον Αστερίξ και το χωριό του. Καταλαβαίνω ότι το κουτσομπολιό είναι μια κοινωνική ανάγκη που διατηρεί την επαφή ανάμεσα στα μέλη μιας κοινωνίας, αλλά μερικές φορές ξεπερνάνε κάθε όριο λογικής.
Κάποιος θα πετάξει κάτι, ξεκινάει καυγάς, ανάβουν τα αίματα, βουτάνε τα ψάρια (φρέσκα ή μπαγιάτικα) και αρχίζουν να βαράνε αδιακρίτως. Ανεβαίνει το θερμόμετρο, πάει το θέμα, θα το κάψουμε κι αυτό όπως τόσα άλλα.

Μόνο που το συγκεκριμένο θέμα, η ναυμαχία, είναι κάτι που ξεπερνά και πρόσωπα και σκοπιμότητες, ακόμα και το ίδιο το νησί. Δεν θα έπρεπε επ’ ουδενί να αντιμετωπίζεται με την συνηθισμένη κατινιά. Κακόβουλα (ίσως και υστερόβουλα) σχόλια, προσβολές, σχόλια για λάθη και παραλείψεις πρέπει να εξαληφθούν. Ισως τα σχόλια μας θα μπορούσαν να καλοπροαίρετη κριτική και προτάσεις που θα βελτίωναν την προσπάθεια.

Δεν γνωρίζω προσωπικά τον κ. Μαριδάκη, και δεν με αφορά τι κάνει στην προσωπική του ζωή. Δεν έχω σφαιρική ενημέρωση και δεν γνωρίζω λεπτομερώς το έργο του. Το μόνο που ξέρω είναι το πρόσωπο αυτό δεν επιλέχθηκε από κανέναν. Μόνος του, προφανώς με μεράκι, ξεκίνησε έναν αγώνα και απ’ ότι δείχνει έχει αφιερωθεί σ’ αυτόν. Αυτό και μόνο με κάνει να τον θαυμάζω. Μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που βρίσκουν έναν στόχο που γίνεται έργο ζωής.

Το αν το κάνει σωστά ή λάθος, ουδόλως με απασχολεί. Το αν θέλει να πάρει ΕΣΠΑ ή να δημιουργήσει έναν τουριστικό πόλο για ίδιο όφελος ούτε. Αν τα καταφέρει θα ωφεληθεί όλο το νησί. Το οποίο στερείται από τουριστική υποδομή και αυτό νομίζω το παραβλέπουν οι περισσότεροι. Η ανάδειξη της ναυμαχίας είναι λαϊκό αίτημα και είναι κάτι που όλοι μας διακαώς επιθυμούμε. Σημαντικός είναι μόνον ο στόχος και πως θα τον επιτύχουμε.

Οποιος θεωρεί ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα, είναι ελεύθερος να προσπαθήσει και να δημιουργήσει μια δική του ομάδα. Κανείς δεν μπορεί να τον εμποδίσει. Να αμαυρώνουμε όμως την προσπάθεια κάποιου άλλου, είναι ανεπίτρεπτο.

Δεν μπορώ όμως να μην αναρωτιέμαι. Υπάρχει λόγος να δημιουργηθεί κάτι νέο; Γιατί να μην συστρατευτούμε όλοι γύρω από μια προσπάθεια τόσων χρόνων; Αυτό βέβαια προϋποθέτει κάποιες αλλαγές στον χειρισμό και στην νοοτροπία όλων των εμπλεκομένων.

Στις μικρές κοινωνίες όπου ανθεί το κουτσομπολιό και η κάθε είδηση διογκώνεται, η πληροφορία πρέπει να διακινείται ελεύθερα. Σίγουρα πάντως δεν πρέπει να υπάρχει άβατο. Πρέπει οι δρόμοι της επικοινωνίας να είναι ανοιχτοί. Να αντιμετωπίζονται άμεσα οι όποιες απορίες και άμεσα να δίνονται οι απαντήσεις. Να μπορεί η κοινωνία να παρακολουθήσει τις εξελίξεις.

Υπάρχουν τόσα που θα μπορούσαν να γίνουν. Διαβουλεύσεις, συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες, συλλογή υπογραφών. Και δεν μιλώ για διαδικτυακές αλλά πόρτα πόρτα.

Να ζητηθεί η βοήθεια του πολίτη, να ακουστεί η γνώμη του, να ακουστούν διαφορετικές απόψεις, να πέσουν προτάσεις στο τραπέζι, να βρεθεί ο εν δυνάμει εθελοντής. Οσο περισσότερες ιδέες, τόσο το καλύτερο.

Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν αλλά πρέπει ν’ αλλάξουμε.

Πρέπει να πάψουμε να μετατρέπουμε την κάθε διαφωνία σε μάχη.

Πρέπει ν’ αρχίσουμε να σεβόμαστε την διαφορετική άποψη και να συνυπάρχουμε.

Πρέπει να μάθουμε ν’ αποδεχόμαστε την κριτική.

Πρέπει να πάψουμε να βαθμολογούμε από την στιγμή μάλιστα που εμείς δεν έχουμε κάνει τίποτα.

Ποιά είναι τα βαθύτερα αίτια που μας οδηγούν (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) να κρίνουμε κάτι για το οποίο δεν έχουμε συνεισφέρει στο παραμικρό; Ειλικρινά δεν ξέρω. Είναι κάποια πράγματα που δεν μου αρέσουν στα όσα έχω δει μέχρι σήμερα, αλλά τα θεωρώ ήσσονος σημασίας. Απαξ και δεν έχω την πλήρη εικόνα, ίσως να ήταν ρηχή, οπότε επιφυλάσσομαι.

Οπότε προς το παρόν, απλά θα σας υπενθυμίσω, ότι κάποια στιγμή οι Γαλάτες άφηναν κάτω τα ψάρια και συστρατεύονταν κατά των Ρωμαίων. Βέβαια Κακοφωνίξ πάντα θα υπάρχουν ανάμεσα μας, αλλά μπορούμε να τους αφοπλίσουμε. Το πως θα μπορούσε να επιτευχθεί; Με περισσότερη συμμετοχή στα κοινά.

Πόσο πιο καλά θα ήταν να διαβάζαμε στο δελτίο τύπου “Ο λαός της Σαλαμίνας ξεσηκώνεται για να ακυρώσει την απόφαση της Βουλής”…

*Η Εβίνα Περδίκη είναι blogger.