Επαναλαμβάνουμε το συμπέρασμα του χθεσινού Δευκαλίωνα για τερματισμό του rally των ομολόγων ως σταθερής και αξιόπιστης επένδυσης. Ο τερματισμός του rally των ομολόγων θα προκύψει σαν αποτέλεσμα της μεταφοράς του παγκόσμιου πλούτου στις ΗΠΑ.
Γιατί θα μεταφερθεί ο παγκόσμιος πλούτος από τους κατόχους του στις ΗΠΑ; Γιατί στις ΗΠΑ όπως όλα δείχνουν οι επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης βαθμιαία αμβλύνονται, άρα το οικονομικό σύστημα σταθεροποιείται.
Αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας θα είναι η άνοδος των επιτοκίων στην ΕΕ. Κακό νέο για την Ελληνική Οικονομία η οποία βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα. Είτε θα συνεχίσει να δανείζεται μέσω μνημονιακών προγραμμάτων, είτε θα ξαναβγεί στις αγορές και θα δανειστεί -όπως συνέβη στην περίπτωση της Πορτογαλίας- με πολύ υψηλό επιτόκιο.
Αυτό θα είναι το τραγικό δίλημμα που θα πρέπει να απαντήσει η αντιμνημονιακή αντιπολίτευση. Μνημόνιο Νο. 4 με κούρεμα του χρέους και χαμηλό επιτόκιο ή έξοδος στις αγορές και δανεισμός με υψηλό επιτόκιο.
Η φιλομνημονιακή συγκυβέρνηση Σαμαρά το «παίζει» πολύ έξυπνα. Έχει δομήσει μία εικονική πραγματικότητα “σταθερότητας” και “αισιοδοξίας”, οδεύοντας προς εκλογές σε μακροπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα με πολιτικό στόχο να θέσει στον Ελληνικό Λαό το...
ερώτημα: Έχει η φιλομνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά πολιτικό στόχο;
Την ίδια ώρα η αντιμνημονιακή αντιπολίτευση τι κάνει;
Αντί να προετοιμάζεται σε επίπεδο κοινής γνώμης να απαντήσει στο παραπάνω ερώτημα, κατατρέχεται από δευτερογενείς και τριτογενείς εσωκομματικές αντιθέσεις. Παραδειγματικά η αυτονόητη θέση της ηγεσίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α για οργανωτική ενοποίηση των διαφορετικών τάσεων προσκρούει στην διαφορετική άποψη κάποιων «οπλαρχηγών» της μειοψηφίας, ενώ στους ΑΝΕΛ οι προσωπικές αντιθέσεις έχουν αναγορευτεί σε πρωτεύον θέμα ημερήσιας διάταξης. Γεγονός που τσαλακώνει την ούτως ή άλλως πολύ καλή δημόσια εικόνα του Προέδρου του Κινήματος.
Η στήλη θα επαναλάβει για μία ακόμα φορά το πρόβλημα. Η ανεργία θα συνεχίσει να διαμορφώνεται και να επηρεάζεται σχεδόν αποκλειστικά από το φαινόμενο Jobless Recovery (ανάπτυξη με ανεργία ή άνεργη ανάπτυξη). Δηλαδή δεν θα μειώνεται, ακόμη κι εάν καταγράφονται θετικοί αναπτυξιακοί ρυθμοί. Άρα η οποιαδήποτε ανάπτυξη προκύψει δεν θα διαχυθεί ως πλούτος στην μεσαία τάξη, δεν θα είναι δηλαδή μία δημοκρατική ανάπτυξη.
Θα είναι μία αυταρχική ανάπτυξη που θα διαχέεται στους λίγους αυτούς, οι οποίοι κατά την διάρκεια της κρίσης είτε έγιναν πλουσιότεροι, είτε πέτυχαν να διατηρήσουν τον πλούτο που είχαν δημιουργήσει πριν την κρίση. Την ονομάσαμε αυταρχική ανάπτυξη διότι οι πολλοί, τα θύματα του μνημονίου θα βλέπουν καθημερινά να χάνονται προνόμια και κοινωνικό κράτος και δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτε. Όταν δε διαμαρτύρονται, θα αντιμετωπίζουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.
Φυσικά και μέχρι να προκύψουν ως υπαρκτά ζητήματα τα παραπάνω η φιλομνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά διοργανώνει επικοινωνιακές φιέστες, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται ταξίδια στο εξωτερικό για προσέλκυση επενδύσεων. Στόχος ανέφικτος αφού όπως είπαμε και αποδεικνύουν οι ροές χρήματος ο παγκόσμιος πλούτος βαθμιαία έχει αρχίσει να μεταφέρεται στις ΗΠΑ. Ταξιδεύουν στην Κίνα για προσέλκυση επενδύσεων με τελικά αποτελέσματα παρόμοια με αυτά που πέτυχαν όταν πήγαν στο Κατάρ. Δηλαδή, τίποτε χειροπιαστό και σίγουρο.
Όσο για το ταξίδι στο Αζερμπαϊτζάν… Εκεί γελάει ο κάθε πικραμένος. Από ότι θυμόμαστε στο Αζερμπαϊτζάν κατοικεί μόνιμα και δραστηριοποιείται επαγγελματικά ο γνωστός και μη εξαιρετέος υπουργός των κυβερνήσεων Σημίτη, ο κ. Τάσος Μαντέλης.
Πήγαν στο Αζερμπαϊτζάν, να βρούνε τον Μαντέλη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου