Το διάγγελμα του Αυγούστου...

Ενα κείμενο του Γιώργου Σταματόπουλου, που αξίζει να το διαβάσουμε ...
Εγώ ειμί η χλεύη της λογικής, η μετωνυμία του ονείρου και των ψευδαισθήσεων, το ρεύμα των ροών των ποταμών και των θαλασσών, ολετήρας ναών εννοιών που πυροβολούν το ...
ασυνείδητο και το ένστικτο. Απληστος, ακόρεστος μήνας, αδηφάγος δολοφονικός, πυροβολώ στερεότυπα και μεταφορές, βγάζω τη γλώσσα σε ό,τι δεν είναι εμπύρως εμπειρικό, μασκαρεύω τα πλήθη που αγεληδόν λούονται στην κάψα του ηλιακού συστήματος. Μήνας αρχέτυπος, της εξαπάτησης και του πανηγυριού μύστης, απελευθερωτής και είρων, της αβεβαιότητας εραστής, πλημμυρισμένος από σκιρτήματα, φλογισμένος από πάθη ιερά κι ανίερα, πρωταγωνιστής του χρόνου και του μαγεμένου χώρου. Αρχαίοι κίονες με υποβαστάζουν, δοκάρια σκληρά, πεπυργωμένα στο παιγνίδισμα των στιγμών. Λάμπουν οι στιγμές.



Πήγνυται και σκληρύνεται το αίμα μου, τέτοιος μήνας είμαι, ευδιάθετος στη θέα παλλόμενων νευρικών ινών, στο τρέμισμα της απάθειας. Εγώ ειμί το άπειρον του πεπερασμένου βίου, άμορφο και εύμορφο, ιατό και ανίατο θορύβημα, ελεύθερο, ασυγκράτητο, σαγηνευτικό. Εντός μου πληθύνονται λαχτάρες ανθρώπων, καρποί φυτών-δέντρων-ψυχών. Εγώ ειμί η αράχνη του τρόπου σας και του ύφους σας, της δειλίας και του σθένους σας, της ασάφειας και της ανεξαρτησίας σας. Είμαι ο μαγικός μήνας Αύγουστος· τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο, χρυσός μασκαράς και σάτυρος, δαίμονας και άγγελος κρυφών επιθυμιών, βασανισμένων, φυλακισμένων. Πρωτόγονος κι εγκάρδιος, φίλος κι εχθρός του νου και των οπαδών του, αμοραλιστής και ευαίσθητος, μικρός και μέγας. Σε μένα θυσιάζετε τη σχισμή του πάθους και του άγνωστου, του ανέλπιστου, που θέλετε να το αγγίξετε, να το θωπεύσετε· εις μάτην. Μήνας τετελεσμένος και μήνας διαρκείας, απυρόβλητος, γενναίος, ζεστός και υγρός. Φωτεινός μήνας. Κι ερωτικός, μην ξεχνιόμαστε, ορχηστής των σπλάγχνων και της αιθέριας τρέλας, ταξιδευτής σε κρύα και παγερά υψίπεδα, φυγάς θεόθεν και αλήτης, αμέριμνος, ποντοπόρος, ποντομέδων, παρδαλός και οινόφλυξ, τέρας βεβαιοτήτων που τις πλάθω μόνος, χωρίς τη φτωχή, μικρή σας πραγματικότητα, αγαπητοί πολίτες, Ελληνες, φιλέλληνες, Ελλαδίτες, παρέλληνες, μισέλληνες, υπερέλληνες, αγαθοί στο δέμας και στην τάξη, αιμοδότες της ανίας και της στενοκεφαλιάς, μικροί «πιστοί» δογματόφρονες μηρυκαστικοί.



Υπερήφανος μήνας. Ναι. Προκλητικός, παιγνιδιάρης, ζιζανιοφόρος, διαβολάκος· υφαρπάζω και διαφεντεύω καρδούλες· ατακτούλης και πονηρούλης μήνας, αλλά και διαστροφέας και εκμαυλιστής, φυγόπονος κι αιθεροβάμων, ανελέητος και αινικτικός. Τι άλλο; Προστάτης του αλλοπρόσαλλου και του τυχαίου, του πλαγκτού παιδαγωγός, της πείνας και του ολέθρου εξολοθρευτής. Ανασκαφέας του ασυνείδητου, της κραιπάλης, του οίστρου και των άστρων συνοδοιπόρος.



Αντίπαλος της δικομματικής κυβέρνησης του τόπου, πολέμιός της. Κοντά μου αγρότες, νέοι και διαβολείς της πολιτικάντικης σκέψης και ρητορικής αυθάδειας. Ευτυχώς, να λέμε, που υπάρχει τούτος ο μήνας. Λοξίας μεν, αλλά τουλάχιστον διαφορετικός.

efsyn.gr