Αναρτήθηκε από freethinkingisland
Υπερήφανη νιώθω απόψε, και είχα χρόνια να νιώσω αυτό το συναίσθημα. Ο ελληνικός λαός στάθηκε αντάξιος της ιστορίας του.
Η πλειοψηφία δεν τρομοκρατήθηκε από την χυδαία προπαγάνδα των ΜΜΕ, την καταστροφολογία, τους εκβιασμούς της Ευρώπης. Δεν παραπλανήθηκε από τους υπεύθυνους που μας έφτασαν ως εδώ και είχαν το θράσος να βγαίνουν και να ζητάνε περισσότερες θυσίες από έναν λαό που έχει φτάσει στα όρια του. Ποιόν υπηρετούν άραγε; Πάντως όχι εμάς. Στάθηκαν πολύ λίγοι στην κορυφαία στιγμή της σύγχρονης ιστορίας μας. Μας χειραγώγησαν, πόλωσαν το κλίμα, γνωρίζοντας πως η διχόνoια είναι το μεγαλύτερο μας ελάττωμα. Κι ενώ δημιουργήθηκε κάποια ένταση, δεν κατάφεραν να πετύχουν πολλά. Σε μια χώρα που έχει χύσει τόσο αίμα στους εμφύλιους, η μικροπολιτική δεν έχει πλέον θέση.
Ο “πρόεδρος του 15μελούς”, όπως αρέσκονται να αποκαλούν τον Τσίπρα, ήταν ο μόνος που κράτησε μια αξιοπρεπή στάση. Η αντιπολίτευση, μηδενός εξαιρουμένου, μας έπεισε ότι είναι ο μόνος σοβαρός πολιτικός αυτήν την στιγμή. Του οποίου το εκτόπισμα είναι μεγαλύτερο απ’ ότι μπορούμε να αντιληφθούμε. Κανένα κανάλι δεν έδειξε τις διαμαρτυρίες στο εξωτερικό. Η προσοχή της υφηλίου είναι στραμμένη πάνω του. Πρέπει η χώρα να φανεί ενωμένη και ισχυρή.
Ο Τσίπρας είναι επικίνδυνος για το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Έγειρε το αίτημα τις αποφάσεις να τις παίρνουν οι λαοί. Που σημειωτέον κάποιοι όντως έχουν αυτό το δικαίωμα, εκτός από εμάς. Εμείς φαίνεται, ένεκα του χρέους, θα έπρεπε να υπακούμε, να υπογράφουμε ό,τι μας σερβίρουν και να λέμε κι ευχαριστώ στην γενναιοδωρία τους. Όποιος παρακολούθησε την ηγεμονική εμφάνιση της Μέρκελ αλά μπρατσέτα με τον Γκάμπριελ να μας απειλούν ότι δεν θα έχουμε θέση στην Ευρώπη, τα οποία βέβαια αντέστρεψαν την επόμενη, θα πρόσεξαν πόσες φορές αναφέρθηκαν στην γενναιοδωρία τους.
Πόση αηδία μπορεί να νιώσει κάποιος; Η εκλεγμένη κυβέρνηση με την νωπή εντολή έπρεπε να πέσει πάση θυσία γιατί δεν είναι του χεριού τους. Ο Τσίπρας θα μπορούσε να είναι το “κακό παράδειγμα” για τον Νότο και όχι μόνο. Δεν είμαι σίγουρη ότι θα πάψουν να τον πολεμάνε.
Αλγεινή εντύπωση μου προκάλεσε η στάση του ΚΚΕ. Διάλεξαν να κάνουν αντιπολίτευση στην κυβέρνηση αντί να συνταχθούν μαζί της. Ωραίοι αριστεροί…
Θρίλερ για γερά νεύρα ήταν η εβδομάδα που πέρασε. Και τα είχε όλα, κωμωδία, δράμα, εσχατολογίες, σενάρια συνωμοσίας, είπα ξείπα, ψέματα και όλος ο θίασος επί σκηνής. Μέχρι και ο Λαλιώτης βγήκε να μας πείσει να ψηφίσουμε ΝΑΙ. Και ο Τσοχατζόπουλος από της φυλακής τα σίδερα προσπάθησε να σώσει την πατρίδα από ένα μεγάλο λάθος. Την διαπραγμάτευση.
Δεν ξέρω αν διαβάσατε το κείμενο της συμφωνίας. Δεν ξέρω πως το άντεξα ως το τέλος. Κατάπτυστο. Μας αφαιρούν κάθε δυνατότητα ανάπτυξης. Στην κυριολεξία μας αφανίζουν.
Η αλήθεια είναι όμως ότι γελάσαμε και πολύ. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Τον καιροσκόπο Σταύρο Θεοδωράκη που όπως είχε δηλώσει, με μια παιδική αφέλεια, ήρθε για να κυβερνήσει, που πήγε στη Γερμανία να πάρει οδηγίες. Έβαλε το λιπ γκλος του και βγήκε να κάνει διάγγελμα αλλά του έπεσε πολύ. Λίγο μέτρο Σταύρο μου. Μέχρι κι ο Μπογδάνος αναρωτήθηκε αν έχει τελειώσει θεατρική σχολή.
Ο Μπογδάνος, άλλο κάζο, να κλαίει στην Ελβετική τηλεόραση, πιο ξεφτίλας πεθαίνεις. Είχε πει ότι θα παραιτηθεί αν βγει το ΟΧΙ κι ελπίζω να το τηρήσει. Μπογδάνος, Πορτοσάλτε συναγωνίζονται στο ποιος μπορεί να γίνει πιο αντιπαθής. Γενικά όλοι οι δημοσιογράφοι έδωσαν ρέστα αυτή την φορά. Να ήταν τα σεμινάρια του ΔΝΤ; Ξεπέρασαν τον εαυτό τους και κατάφεραν να τους σιχαθούμε εντελώς πια. Σε πιάνει το στομάχι σου κάθε φορά που ανοίγεις την τηλεόραση. Δικαιολογημένοι βέβαια οι άνθρωποι, τις δουλειές τους προσπαθούν να κρατήσουν. Ε, όχι να πληρώνουν φόρους και τα κανάλια, που ξανακούστηκε!
Θεαματική η στροφή του ΣΚΑΪ δια στόματος Μαλέλη απόψε. Είδαν το φως το αληθινό ελπίζουν να την γλυτώσουν επειδή συνέχιζαν την προπαγάνδα μέχρι τις κάλπες. Δύσκολα τα πράγματα με τα κανάλια τόσο ανηλεή πόλεμο που έκαναν. Επί της ουσίας τα κανάλια έχασαν την μάχη με την ενημέρωση εντελώς πια.
Η παραίτηση Σαμαρά ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, νόμιζα πως ήταν καρφωμένος στην καρέκλα του, αν και θλίβομαι για την Ντόρα. Της αφαίρεσε την ευχαρίστηση να του πάρει το σκαλπ. Σπουδαίος πολιτικός, της αμερικανικής σχολής, μιλάει στον λαό λες και είμαστε νήπια. Του αφιερώνω τον ύμνο της ΝΔ για αποχαιρετιστήριο “σε περιμένω να ‘ρθεις και πάλι μαζί να κάνουμε μια Ελλάδα μεγάλη” αλλά να μην το πάρει τοις μετρητοίς…
Ο Αδωνις πάλι καμάρωνε, αυτή την φορά όχι για απολύσεις αλλά για το ότι έδωσε την ιδέα στους Γερμανούς να κλείσουν τις τράπεζες. Κατά τ’ άλλα τιτίβιζε τις ώρες που εμφανίζεται στα κανάλια μην τυχόν και τον χάσουμε. Νομίζω πως δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός, ο άνθρωπος έχει βαρύτατη ναρκισσιστική διαταραχή και χρήζει ψυχοθεραπείας.
Κάπου πέτυχα και τον Βορίδη μια μέρα, κόκκινος σαν το πατζάρι έξαλλος από οργή να ωρύεται. Πάει η ευγένεια, πάει κι’ ο πολιτικός πολιτισμός που είχε αποκτήσει στην ΝΔ. Φοβόμουν μην πάρει κανένα τσεκούρι και αρχίσει και κόβει κεφάλια.
Κορυφαία στιγμή νομίζω πως ήταν η δήλωση της κυρίας Λυμπεράκη για τους φτωχούς. Αυτό το κόμμα ρεφενέ, ότι κάτσει στο Ποτάμι δεν θα έχει καλό τέλος, να μου το θυμηθείτε.
Ακόμα πιο κορυφαία νομίζω ήταν το βίντεο του Σάκη. Τα επικοινωνιακά λάθη της καμπάνιας της συμμορίας του ΝΑΙ (άραγε ποιος τη πλήρωσε;) αναρίθμητα. Η αλήθεια είναι ότι μας διασκέδασαν πολύ. Αναρωτιέμαι ποιος στην ευχή μπορεί να σκέφτηκε ότι ο Ρουβάς ήταν το ιδανικό πρότυπο στις συνθήκες που ζούμε. Ως τι; Ως κολλητός της Βαρδινογιάννη, ως κορμί και φωνή ή ως εικόνα clean cut οικογενειάρχη; Ποιος θα μπορούσε να ταυτιστεί μαζί του; Αν δηλαδή ανησυχεί ο Ρουβάς για τα παιδιά του, τι να πουν οι χιλιάδες οικογένειες που δεν μπορούν να προσφέρουν το καθημερινό γάλα; Η μήπως θα έπειθε την νεολαία; Την άνεργη, την κακοπληρωμένη, την ανέλπιδη. Πιστεύω ότι ούτε οι Ρουβίτσες δεν πείστηκαν. Προς Θεού, δεν λέω πως δεν έχει δικαίωμα ο οποιοσδήποτε να εκφραστεί. Κατά βάθος τον λυπάμαι, ένα εργαλείο του συστήματος που κακοποιεί τον λαό μας χρόνια τώρα. Δικαίως έγινε ο περίγελος της εκστρατείας. Ήταν πάντως by far το καλύτερο αυτογκόλ των επικοινωνιολόγων. Κατάφεραν να μετατρέψουν την καμπάνια σε ταξική πάλη.
O λαός μίλησε. Με κλειστές τράπεζες, με φανατισμό, με υστερίες και χτυπήματα κάτω απ΄ την ζώνη, με τον υποτιθέμενο Αρμαγεδδώνα που οσονούπω έρχεται, δεν σκιάχτηκε. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να σοβαρευτούν οι πολιτικοί μας. Να σταθούν δίπλα στην κυβέρνηση και να την στηρίξουν. Αν χάσουν κι αυτό το στοίχημα, δεν θα έχουν πλέον λόγο ύπαρξης. Πιθανόν να δούμε νέα σχήματα και σίγουρα θα είναι ενδιαφέρουσες οι εξελίξεις στην ΝΔ.
Σίγουρα οι μέρες που έρχονται δεν θα είναι εύκολες. Ωστόσο μια ακτίνα άρχισε και διαφαίνεται. Η ελπίδα ότι ο λαός μας ίσως άρχισε να ωριμάζει.
*Η Εβίνα Περδίκη είναι blogger.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου