Πάντα μου άρεσε το μεγαλύτερο νησί του Σαρωνικού που είναι δίπλα μας, από τότε που ήταν περιοχή ευθύνης μου , είχα το δρομολόγιο μου και κάθε βδομάδα επισκεφτόμουν τους πελάτες μου με συγκεκριμένους στόχους κάθε φορά.
Χαιρόμουν όταν ερχόντουσαν υψηλόβαθμα στελέχη και από άλλες χώρες και τους έβγαζα market visit στη περιοχή για να δούν εκτός από τα αποτελέσματα της δουλειάς μου και τη πολυπλοκότητα της ελληνικής αγοράς μας μιας και σε άλλες χώρες δεν υπάρχουν τόσα διαφορετικά είδη καταστημάτων. (ψιλικά,σουβλαντζίδικα,τυροπιτάδικα, cafe’s ,περίπτερα,μπουζουκζίδικα,bar,κτλ,κτλ) και ευκαιρία ήταν να δούν πως εμείς οι δαιμόνιοι Έλληνες μπορούμε να διαχειριστούμε πολύπλοκες αγορές και να δείξουμε διαπραγματευτικές ικανότητες που ίσως να μην είχαν ξαναδεί αλλού στο κόσμο,, γιατί εμείς είμαστε super? όχι,, απλά επειδή είχαμε μάθει να διαχειρίζομαστε ένα πολύπλοκο περιβάλλον σαν το ελληνικό με πολλά είδη, προϊόντα,πολλούς συνεργάτες και κανάλια διανομής.
Μου άρεσε και μετά που έβγαινα με συναδέλφους μου για να βλέπω και γω τα αποτελέσματα της δουλειάς τους και να συμμετέχω σε προγράμματα εκπαίδευσης (on route coaching το λέγαμε) με σκοπό την επαγγελματική ανάπτυξη των συναδέλφων μου και δεν κρύβω όσο πιο συχνά μπορούσα μάλιστα “έκλεβα” ευκαιρίες να ξεφεύγω επίσης από τη μονότονη καθημερινή ρουτίνα του γραφείου για να βγώ αγορά μαζί με συναδέλφους μου και προς το τέλος της ημέρας να φάμε και το ψαράκι μας.
Ποτέ όμως δεν πρόσεξα, ΠΟΤΕ ,αυτό που συμβαίνει σήμερα με τα αδέσποτα σκυλιά στο νησί και είναι πράγματι τραγικό.
Και ποιός προσέχει άλλωστε? ‘Οταν τρέχεις από το πρωί μέχρι το βράδι με τη δουλειά και το μόνο που σε ενδιαφέρει στο τέλος της ημέρας είναι να γυρίσεις σπίτι σου , να δεις την οικογένεια σου, να ξεκουραστείς λίγο για την επόμενη μέρα, η κλεισμένος σε ένα γραφείο όλη μέρα ,σίγουρα δεν ακούς ούτε βλέπεις όλα αυτά που συμβαίνουν και ας είναι γύρω σου.
Αδέσποτα σκυλιά παντού, στο λιμάνι, έξω απο εστιατόρια, στο Ναύσταθμο, στους δρόμους, στα πεζοδρόμια, έξω από περίπτερα, έξω απο κατοικίες, σε εγκαταλειμένα σπίτια, έξω απο super market,στα βουνά, στις παραλίες,,, ΠΑΝΤΟΥ λέμε!!!
Ο λόγος που πήγα στη Σαλαμίνα είναι για 2 περιπτώσεις σκύλων της αγαπημένης μου φυλής Βoxer που κυκλοφόρησαν από συνανθρώπους μας στο διαδίκτυο και συγκλόνισαν μια ομάδα ανθρώπων που ασχολούμαστε με τα Boxer στο διαδίκτυο όπου και τρελαινόμαστε κάθε μέρα και περισσότερο.. Ναι, έχω κόλλημα με αυτή τη φυλή αλλά δεν αρνήθηκα ποτέ να βοηθήσω όσο μπορώ οποιοδήποτε ζωάκι χρειάστηκε.Δεν νιώθω δα και κανας κατ’οίκον υπερασπιστής καθαροαιμίας..
Στο φιλοζωϊκό η καλύτερα στο κυνοφυλικό περιβάλλον αν θα τολμούσα να έκανα μια κατηγοριοποίηση θα έλεγα ότι η μία περίπτωση αφορά α) εγκατάλειψη από ΒΥΒ (βλέπε εδώ τι σημαίνει ΒΥΒ http://goo.gl/usrLlV ) όπου κάποιος συνάνθρωπος μας αποφάσισε να ζευγαρώσει τα σκυλιά του και επίσης αποφάσισε ότι για το ένα κουτάβι από τη γέννα που έκανε επειδή έδειχνε μικρό σε μέγεθος σε σχέση με τα υπόλοιπα , το μέλλον του θα είναι καλύτερο κάπου στο βουνό και μακριά από το για λίγο σπίτι του και η άλλη περίπτωση β) κακομεταχείρηση και βασανισμό ζώων με 2 σκυλιά σκελετωμένα, με πληγές, μόνιμα δεμένα σε ταράτσα , λίγο πρίν το θάνατο. (Σημ. Για προσωπικούς λόγους δεν κοινοποιώ τις φωτογραφίες κακοποιημένων ζώων.)
Συνάντησα τη Πρόεδρο της Ζωοφιλικής Σαλαμίνας κα Νάντια Ζόμπολα σε μια πολύ δύσκολη μέρα, μιας και μόλις είχε μαζέψει ένα σκυλάκι χτυπημένο και εγκαταλειμένο από κάποιον ασυνείδητο οδηγό και το είχε στο σπίτι της προσπαθώντας να δώσει τις πρώτες βοήθειες. Μια μέρα πανικού , μάλλον μια συνηθισμένη μέρα για την ίδια , με επικοινωνίες με έντονο ύφος με τους υπεύθυνους “γραφείων” για τα αδέσποτα μιας και το σοβαρά χτυπημένο σκυλί δεν το αναλάμβανε κανένας κτηνίατρος στο νησί , γιατί μάλλον χρωστάει χρήματα ο Δήμος και δεν αναλαμβάνουν άλλες δύσκολες περιπτώσεις αν δεν δουν φως.. Ούτε το ΔΙΚΕΠΑΖ ., που υποτίθεται ότι έχει αναλάβει κατόπιν συμφωνίας με το Δήμο την ιατρική φροντίδα των ζώων και απλά απαντά σε επίσημες επικοινωνιακές κραυγές με λογική “αυτοκρατορικής” διάστασης εν έτη 2015…
8.ooo αδέσποτα υπολογίζονται σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ζωοφιλικής Σαλαμίνας,ότι βρίσκονται στο νησί και με απρόβλεπτες αναπαραγωγικές και δυσάρεστες συνέπειες όσο αυτά τα φουκαριάρικα παραμένουν αστείρωτα εκεί έξω.
Ο Δήμος Σαλαμίνας στην ιστοσελίδα του αναφέρει στις αρμοδιότητες του , χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν αναφέρεται σε κάποιο τμήμα η γενικά ότι “Μεριμνά για τα αδέσποτα ζώα (περισυλλογή, δημιουργία και λειτουργία καταφυγίων κ.λπ.)” κάτι είναι και αυτό… αν αναλογιστώ ότι ο δικός μου Δήμος δεν αναφέρει απολύτως τίποτα.
Δεν γνωρίζω στη Σαλαμίνα πότε έγινε η σχετική ανάρτηση αλλά προσωπικά δεν είδα να πραγματοποιείται καμία περισυλλογή οργανωμένη απο το Δήμο σήμερα, όπως δεν είδα και καμμία λειτουργία καταφυγίων , ούτε τίποτα σχετικό με το κλπ. που αναφέρεται.
Πρώτη φορά σε επίσκεψη μου στην Σαλαμίνα, που ήταν τόσο αναποτελεσματική. Δεν κατάφερα να κάνω τίποτα και το χρεώνω σε μένα και στην ελλειπή προετοιμασία μου, αφού ούτε το εγκατελειμένο σκυλί βρήκαμε, ούτε το τόπο δεσμοκατοικίας των βασανισμένων ζώων. Το μόνο που έκανα ήταν να πάω στο αστυνομικό τμήμα και να διαπιστώσω το μπάχαλο μας για μια ακόμα φορά και να φύγω αγανακτισμένος έχοντας αφήσει πίσω μου μια καταγγελία για παράβαση του νόμου περί ευζωίας των ζώων και κακοποίηση αθώων ψυχών.
Το μόνο θετικό της υπόθεσης είναι αρκετοί γνωρίζουν τι συμβαίνει,μένει να ενωθούν συνάνθρωποι μας και να κάνουν πράξεις επιτέλους εκτός από τηλεφωνήματα και οι αρμόδιοι υπεύθυνοι “γραφείων” που οφείλουν και ηθικά αλλά και βάση νόμου να κάνουν ότι πρέπει να κάνουν.Να κάτσουν σε ένα τραπέζι, να τα συμφωνήσουν και απλά να τα κάνουν. Όσο δύσκολα ακούγονται, άλλο τόσο εύκολο είναι. Το νησί λόγω της μη οδικής πρόσβασης μπορεί να ελεχθεί πιο εύκολα σε σχέση με άλλες περιοχές της Αθήνας.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πρωτοευχηθώ… ευχόμουν να ζήσει το σκυλάκι αυτό που το άφησε κάποιος ασυνείδητος οδηγός, δεν έζησε όμως, όπως και άλλα τόσα καθημερινά..στο Αλκατράζ των σκύλων δίπλα μας, εκεί στη Σαλαμίνα.
Πηγή: allaboutdog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου