Ερχομαι στην Σαλαμίνα από μωρό, πριν καν αποκτήσουμε σπίτι. Οι πρώτες μου φωτογραφίες είναι από τα Περιστέρια, ερχόμασταν με το σκάφος στα νησάκια. Mε την κουλούρα που μου ξεφούσκωσε ο πατέρας μου για να μάθω κολύμπι, να πλατσουρίζω στα βραχάκια στου Ρερέ, στα νησάκια να κυνηγάω τα κουνελάκια που είχε αμολήσει ο θείος μου. Αλήθεια δεν ξέρω τι απέγιναν αυτά τα δύσμοιρα κι’αν έχει απομείνει κάποιος απόγονος.
Οι πρώτες μου μνήμες είναι κι’ αυτές εδώ, ωραίοι άνθρωποι και κεφάτα τραπεζώματα στου Ρερέ, απίθανες φάρσες με τα κλεψίματα που κάναμε από τα σκάφη της παρέας, του τύπου να τους κλέβουμε το κρέας και μετά να τους καλούμε σε τραπέζι. Αξέχαστα χρόνια, ώρες ώρες αναρωτιέμαι γιατί οι άνθρωποι εκείνης της εποχής ήταν τόσο διαφορετικοί από τους σημερινούς. Εκείνοι οι άνθρωποι πραγματικά γελούσαν από και με την ψυχή τους. Τώρα όλοι πάσχουμε από την εθνική μας κατάθλιψη λόγω κρίσης. Σε οικονομικό αλλά και επίπεδο αξιών.
Με ρωτάνε φίλοι γιατί δεν φέρνω τα δικαιώματα μου στην Σαλαμίνα. Ζω μόνιμα εδώ και 13 χρόνια και η αλήθεια είναι ότι το έχω σκεφτεί πολλές φορές αλλά διστάζω. Για κάποιον που έχει υπάρξει δημότης Παλαιού Φαλήρου, ένας από τους καλύτερους δήμους της χώρας που όλα δουλεύουν αποτελεσματικά και ρολόι, είναι αδιανόητο. Υποθέτω πως για κάποιον που δεν έχει ζήσει κάπου αλλού να φαίνεται φυσιολογικός ο τρόπος που δουλεύει ο Δήμος Σαλαμίνας, για μένα όμως που έχω δει και το κάτι άλλο, και όχι μόνο στο Φάληρο, αλλά και στο εξωτερικό, όλα αυτά που συμβαίνουν εδώ ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας. Εχουν δει τα ματάκια μου ιστορίες που και να τις πεις παραέξω θα δυσκολευτούν να τις πιστέψουν. Ζούμε στο νησί του παραλόγου και το χειρότερο είναι ότι οι περισσότεροι γελάνε, βρίζουν αλλά δεν κάνουν τίποτα για να αλλάξουν την τριτοκοσμική εικόνα της Σαλαμίνας. Εχουμε αυτούς που μας αξίζουν λοιπόν;
Από που να το πιάσει κανείς;
Aπό τα σκουπίδια, που ευτυχώς δείχνει να έχουν βελτιωθεί κάπως τα πράγματα. Μην προτρέχω όμως, καλοκαίρι έρχεται και αν είναι σαν το περσινό ποιός την χάρη μας. Θα απολαύσουμε εκείνα τα υπέροχα αλπικά τοπία απορριμάτων.
H πρώτη παρατήρηση που ακούω από όσους μας επισκέπτονται είναι αυτή. Γιατί τόσο σκουπίδι; Εμείς που ζούμε εδώ μπορεί να τα έχουμε συνηθίσει (εγώ ποτέ) και να μην μας κάνουν εντύπωση, αλλά αυτή είναι η εικόνα μας. Σωροί από σκουπίδια και εγκατάλειψη.
Aπό την πλήρη απουσία καλαθιών απορριμάτων στο κέντρο της πόλης; Είναι δυνατόν εν έτει 2016 να μην υπήρξε ένας δήμαρχος που να έχει συνειδητοποιήσει την έλλειψη τους; Ενας δημοτικός σύμβουλος έστω… όλοι τυφλοί είσαστε ή πετάτε κι’ εσείς τα δικά σας κάτω;
Από την ασφαλτοθάλασσα που συναντάς μόλις βγεις από τα φέρυ, εντάξει εγώ γελάω και λέω έλα έρχεται κύμα τώρα, αλλά ειλικρινά δεν είναι ντροπή, Τι να πει κανείς για τους λοιπούς καρόδρομους που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα Γκράβαρα. Βέβαια εκεί έχουν κατολισθήσεις… κι’ εμείς έχουμε… συνειδήσεων.
Από τα νερά που μπορεί να τρέχουν μήνες, ποτάμια ολόκληρα και ποτέ δεν υπάρχει λύση; Ποιός το πληρώνει αυτό το νερό χρυσάφι; Κανείς θα μου πείτε, αφού απ’ ότι λέγεται ο Δήμος δεν πληρώνει την ΕΥΔΑΠ. Απ’ ότι μάλιστα διάβασα σε ανώνυμα σχόλια σε μπλογκς ο Δήμος ψάχνει κάπου να το χαρίσει… Μάλιστα, αυτό που προεκλογικά υπερασπιζόμασταν με πάθος ως κερδοφόρο.
Aπό την πολυπόθητη ανακύκλωση; Αναρωτιέμαι αν θα προλάβω να την δω να πραγματοποιείται ή θα μείνει για τις επόμενες γενιές. Για να δούμε, διάβασα ότι έγινε κάποια ενημέρωση στους δημοσιογράφους, αλλά κανείς δεν θεώρησε χρήσιμο να μας ενημερώσει. Βαθύ σκοτάδι στο νησί, τελικά όντως η ενημέρωση έχει αφεθεί στους ανώνυμους σχολιαστές των blogs.
Ποιός φταίει για όλα αυτά;
Φταίνε μόνο οι εκάστοτε δημοτικές αρχές ή φταίει ο κόσμος που τους ψηφίζει; Προσωπικά πιστεύω και οι μεν και οι δε. Οι πρώτοι γιατί είναι δέσμιοι πάντα των συμφερόντων και των ψήφων. Οι δεύτεροι γιατί στέλνουν ανίκανους να πάνε το νησί μπροστά. Γιατί πως να το κάνουμε, όταν ψηφίζεις τον γνωστό ή τον ξάδελφο, από την στιγμή που ξέρεις ότι δεν γνωρίζει το αντικείμενο, είσαι συνένοχος και εγκληματείς εις βάρος του νησιού και των παιδιών σου. Είμαστε καταδικασμένοι σ’ αυτήν την άσκοπη περιδίνηση της απραξίας και τίποτα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει αν δεν αλλάξουμε εμείς.
Μεγάλος πρόλογος για ένα σύντομο σχόλιο που ήθελα να γράψω για το δημοψήφισμα. Θεωρώ ότι εξευτελίστηκε γι’ ακόμα μια φορά το νησί. Οτι είμαστε από τους χείριστους στην Ελλάδα το ακούσαμε και δια στόματος πρωθυπουργού. Πολύ μας αδίκησε. Εμείς που σαν καλά παιδιά μπήκαμε από μόνοι μας στο μνημόνιο; Πανηγυρίσαμε κιόλας για το κατόρθωμα…
Τον επιβεβαιώσαμε τον Τσίπρα με το ντεμέκ επίσημο χαλί του Καμμένου. Το τερματίσαμε με το ντεμέκ δημοψήφισμα. Όλα ντεμέκ σ’ αυτό το νησί, μόνο βιτρίνα, κι’ αυτή κακόγουστη. Και η κύρια υπεύθυνη του απίθανου αυτού φιάσκου βγήκε και μοίραζε συγχαρητήρια, αλλά την γνώμη της ακόμα δεν μας την έχει χαρίσει. Την θέλει ή όχι την ζεύξη;
Πέστε μας καλέ κυρία, γιατί μας κρατάτε σε αγωνία;
Ηταν γκάλοπ τελικά όπως μάθαμε εκ των υστέρων ή δημοψήφισμα; Γιατί και γκάλοπ να ήταν, ακόμα κι’ εκεί αποτύχατε παταγωδώς.
Κι’ εκεί που λες, δεν μπορεί, κάπου θα έχει πάτο το βαρέλι, διαψεύδεσαι πανηγυρικά. Η Σαλαμίνα δημοψήφισε, διπλοψήφισε, τρισάκις και τετράκις ψήφισε. Ούτε σε ταινίες του Βέγγου αυτά. Φοβάμαι ότι οι δεκαετίες περνάνε αλλά η Σαλαμίνα έχει παραμείνει στην εποχή του τρίκυκλου.
*Η Εβίνα Περδίκη είναι blogger.
freethinkingisland.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου