Κωνσταντίνος Παπανικολάου | Για τον Ουαλίντ

 

Αναρτήθηκε από freethinkingisland

Στις 30 Απριλίου, στα δικαστήρια του Πειραιά αναμένεται να συνεχιστεί η δίκη των βασανιστών του Ουαλίντ Ταλέμπ, ενός Αιγύπτιου μετανάστη ο οποίος έπεσε θύμα κλοπής, απαγωγής και βασανίστηκε μέχρι θανάτου από τους εργοδότες του σε ένα φούρνο στη Σαλαμίνα.

Η ιστορία του Ουαλίντ δηλαδή ο εκβιασμός και ο βασανισμός ενός μετανάστη εργαζόμενου από τους εργοδότες του δεν είναι μία πρωτότυπη ιστορία για την ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Η Μανωλάδα, το Πέραμα, η Ν. Μηχανιώνα, η Σκάλα Λακωνίας είναι οι πιο γνωστές από τις πολλές περιπτώσεις όπου δεκάδες μετανάστες έπεσαν θύματα καταπάτησης εργασιακών δικαιωμάτων,  κακομεταχείρισης και ρατσιστικών επιθέσεων, χωρίς μάλλιστα να έχει αποδοθεί στο ελάχιστο δικαιοσύνη.

Τα ανήκουστα βασανιστήρια τα οποία δέχθηκε ο Ουαλίντ και η ατιμωρησία από τα όργανα της ελληνικής δικαιοσύνης έως τώρα, έχει δώσει πανελλαδική εμβέλεια στη συγκεκριμένη υπόθεση. Η Σαλαμίνα για ακόμη μία φορά γίνεται “top trend” στο διαδίκτυο για ένα θλιβερό περιστατικό, που δεν τιμά κανένα κάτοικο του νησιού.

Αρκετοί κάτοικοι της Σαλαμίνας έως τώρα έχουν δείξει έμπρακτη αλληλεγγύη στον Ουαλίντ ο οποίος συνεχίζει να παλεύει αναζητώντας δικαισύνη. Παρόλα αυτά αρκετοί κάτοικοι του νησιού είτε αδιαφορούν για το γεγονός, είτε ακόμη χειρότερα παρέχουν σιωπηλή ή ενεργή στήριξη στους τέσσερις βασανιστές.

Το γεγονός από μόνο του αλλά και η αντιμετώπισή του από σημαντικό μέρος των κατοίκων του νησιού σίγουρα δεν τιμά το κοινωνικό σύνολο της σύγχρονης Σαλαμίνας. Παρόλο τον υλικό εκσυγχρονισμό ο οποίος έχει συντελεστεί στο νησί τις τελευταίες δεκαετίες, η κοινωνία της Σαλαμίνας απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί μία σύγχρονη ανεκτική κοινωνία καθώς ο κοινωνικός συντηρητισμός σε όλες του τις εκφάνσεις εμφανίζεται σε πολλές διαστάσεις της κοινωνικής ζωής.

Δεν είναι πολύ αργά, περισσότεροι κάτοικοι και φορείς του νησιού να πάρουν θέση και να κρατήσουν μία αξιοπρεπή στάση έναντι του συγκεκριμένου περιστατικού. Η ανοχή σε τέτοια φαινόμενα άλλωστε μπορεί εύκολα να παράξει και άλλα τέτοια φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού.

Τι θα γινόταν άραγε, εάν ένα μέλος της οικογένειας μας ή ένας οικογενειακός φίλος δεχόταν μία τέτοια συμπεριφορά στο εργασιακό του περιβάλλον?

Στις 30 Απριλίου, μία αυστηρή ποινή για τους βασανιστές του Ουαλίντ μπορεί να “σώσει τα προσχήματα” για το λαβωμένο γόητρο της ελληνικής δικαιοσύνης. Μία μαζική παρουσία αλληλεγγύης και συμπαράστασης απλών πολίτων και φορέων του νησιού θα μπορούσε να δείξει ότι η κοινωνία μας έχει ακόμη μέσα της τις αξίες της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας.

*Ο Κωνσταντίνος Παπανικολάου είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.