Άσκοπη βία και ανώφελη. Ο θάνατος σε σκόντο. Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Η ζωή στη γη σαν να άρχισε να βγάζει μία κούραση. Ποτέ δεν ήταν στα καλά της η πλάση αλλά τώρα πια τα 'χει παίξει τελείως. Μια ανθρωπότητα που έχει τον ανθρωποδιώχτη. Μόναχο, Τυνησία και Βρυξέλλες. Ίσως φταίει μια εσωτερική απογοήτευση για την ιστορική ματαιότητα.
Τόσες ελπίδες σε αυτοκρατορίες, βασιλείες, δικτατορίες, φατρίες, βιλαέτια, κι όμως τίποτα δε βελτιώνει την κατάσταση. Δημοκρατίες, έθνη, συμμορίες, ομοσπονδίες, πατρίδες, μοναρχίες, τίποτα απολύτως. Ίδιοι οι πεινασμένοι, ίδιοι και οι χορτασμένοι. Ο κανιβαλισμός θα είναι νόμος για πάντα. Όσλο, Κωνσταντινούπολη. Η ευτυχία δεν έρχεται ποτέ γιατί ποτέ δεν υπήρξε παρά μόνο στο μυαλό μας. Δεν πάει άλλο. Ο καριερισμός είναι πανώλη. Η ιστορία χρειάζεται μια αναστροφή και ας το πάρουμε απόφαση. Ένα μαζικό συγγνώμη να ζητήσουμε κι ύστερα να κατευθυνθούμε προς τα πίσω. Χάσαμε. Ας ξαναβάλουμε τη λάβα στο ηφαίστειο της Σαντορίνης. Πάμε να μπούμε πάλι στις σπηλιές, μέσα στο καβούκι μας, και να πιάσουμε το νήμα απ' την αρχή. Να ξαναρχίσουμε αθώοι. Άπλουτοι και αγνοί. Χωρίς τις ψεύτικες διαμάχες μεταξύ του καλού και κακού που δεν οδηγούν παρά σε μια ατέρμονη εναλλαγή μισθοφόρων δολοφόνων. Βαγδάτη, Νίκαια, Μαδρίτη. Χωρίς τους πανεπιστημιακούς κλεφτοκοτάδες και τους λόγιους ευαγγελιστές της ηθικής των free press που κατακλύζουν τις μητροπόλεις της ψεύτικης αδρεναλίνης. Χωρίς την έννοια της αγίας προόδου που μόνο αδιέξοδο φέρνει και φέρετρα, πολλά φέρετρα. Ταξιδεύουμε σε άλλους γαλαξίες κι εδώ κάτω κυκλοφορούμε ανά χείρας με την αίτηση ασύλου για την κόλαση. Πυροβολητά και διαμελισμοί. Υεμένη, Πακιστάν κι Ορλάντο. Μία πανηγυρίζουν οι αριστεροί για την εντοπιότητα του δράστη, μία οι δεξιοί που ήταν μετανάστης. Τα φέρετρα τελειώνουν, τα πόκεμον ποτέ. Μπάζει από παντού η προπαγάνδα στον πλανήτη. Μια ανθρωπότητα που έχει τον ανθρωποδιώχτη. Και τα έκτακτα δελτία εκεί, να πιέζουν παθιασμένα για να ανεβεί ο αριθμός των θυμάτων. Όλοι διψούν για μια στάλα σοκ στον πολιτισμένο κόσμο. Μπαγκλαντές και Μπατακλάν. Κανείς δε γλιτώνει. Οι σελφίστριες κι οι σελφιστές γίναν ζευγάρi. Όμως ρε γαμώτο λίγο να μ' αγαπούσες θα σωζόταν όλη η ανθρωπότητα |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου