Καθαρό το «βρώμικο ’99»

Σας έχει τύχει ποτέ να είστε σίγουροι ότι θυμάστε κάτι που δεν συνέβη ποτέ; Από εδώ και στο εξής προτού σπεύσετε να απαντήσετε «εννοείται ότι θυμάμαι το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου», θα πρέπει να λάβετε υπόψιν ότι μπορεί να έχετε πέσει θύμα ενός τέτοιου mindgame…


Τελικά κανένας, τότε, δεν έστησε κομπίνα με μετοχές φούσκες που έχασαν την αξία τους, κανένας χρηματιστής δεν διέδιδε ψεύτικο ενδιαφέρον εξαγορών από φοβερές και τρομερές πολυεθνικές που θα εκτόξευαν την αξία των εταιρειών, κανένας πολιτικός δεν (προσ)καλούσε τον κόσμο να επενδύσει, κανένα ασφαλιστικό ταμείο δεν αφαιμάχθηκε για να ενισχυθεί ο χρηματιστηριακός τζόγος και κανένας από τους 1.5 εκατομμύριο αλλόφρονες για εύκολο κέρδος και καλή ζωή «εδώ και τώρα» επενδυτές δεν έχασε τελικά τα χρήματα του.


Διαβάζεις την αθωωτική απόφαση για 42 κατηγορούμενους σε βαθμό κακουργήματος και δεν ξέρεις ποιο είναι το σημαντικό της «είδησης»: Η ίδια η απόφαση ή οι αναμνήσεις που σου φέρνει μια υπόθεση του 1999. Λες κι έχει περάσει μια ολόκληρη ζωή από τότε που ο Κώστας Λαλιώτης δεν δήλωνε στην προεκλογική εκστρατεία του 1999 ότι «για τους επενδυτές δημιουργήθηκαν νέες ευκαιρίες τοποθέτησης των αποταμιεύσεών τους με υψηλή απόδοση», ούτε και ότι «Σήμερα ένα εκατομμύριο επενδυτές, όπως και όλοι οι Έλληνες, ξέρουν ότι οι μετοχές στο Χρηματιστήριο έχουν αξία».

Παρότι κατά περίπτωση αποδιδόταν στους κατηγορούμενους απάτη, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, υπεξαίρεση και παραβίαση χρηματιστηριακής νομοθεσίας και της άμεσης συνέργιας στα αδικήματα αυτά κατ” επάγγελμα και κατ” εξακολούθηση, τελικά το δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν υπήρξαν επαρκείς αποδείξεις που να στοιχειοθετούν το αδίκημα της απάτης.

Για το σκάνδαλο που τελικά δεν έγινε, υπολογίζεται ότι έκαναν φτερά από τις τσέπες των μικροεπενδυτών περισσότερα από 100 δις ευρώ. Παρόλα αυτά το πιο σημαντικό της απόφασης είναι ότι μας πηγαίνει πίσω σε μια εποχή αθωότητας. Τότε που το ΠΑΣΟΚ ήταν ενωμένο-δυνατό και η ΝΔ ήταν εντελώς διαφορετικό κόμμα. Τότε που φοβόμασταν ότι την πρωτοχρονιά του 2000 ένας ιός θα κατέστρεφε όλους τους υπολογιστές του πλανήτη, τότε που XA σήμαινε Χρηματιστήριο Αθηνών και όχι Χρυσή Αυγή. Τότε: Τα ωραία τα χρόνια, όταν ο Πέτρος Κωστόπουλος μας έψηνε ότι η ζωή είναι πολύ μικρή και οι τράπεζες ότι δεν είναι κακό να χρεωθούμε (διακοπο)δάνειο για να τον ακολουθήσουμε στην Μύκονο.

Αν η περίφημη φούσκα του χρηματιστηρίου ήταν πραγματικό γεγονός, θα σας έγραφα πως δεν διαφέρει σε τίποτα από τα σκάνδαλα που ακολούθησαν και για τα οποία δεν θα πρέπει να αναμένουμε απόφαση μέσα στην επόμενη δεκαετία. Η λογική εξάλλου είναι τόσο ίδια που δεν μπορεί παρά να την αναγνωρίσεις: είτε κάποιος βάλει τα χρήματά του στο χρηματιστήριο, είτε σε ομόλογα, είτε ακόμη και σε καταθέσεις τραπεζών, πάντα θα βρεθεί ένας τρόπος για να τα μαζέψουν νόμιμα όταν χρειαστεί. Όμως ευτυχώς το σκάνδαλο δεν έγινε ποτέ και δεν χρειάζεται να μαυρίζουμε τις καρδιές μας με τέτοια απαισιόδοξα…
Άνεμος αντίστασης