Εβίνα Περδίκη | Σχόλια ή σχολεία;

Αναρτήθηκε από freethinkingisland

Εσύ τι τάξη πας;

Διαβάζοντας τα σχόλια στα μπλογκς της Σαλαμίνας συχνά, μην πω σχεδόν πάντα, βλέπει κανείς έναν παιδικό ανταγωνισμό. Μεταφέρεσαι μαγικά στο προαύλιο ενός δημοτικού σχολίου (ενίοτε και νηπιαγωγείου) με τα παιδάκια να συναγωνίζονται στο ποιός θα πει την μεγαλύτερη εξυπνάδα.

Μικρές προσωπικές νίκες που νομίζουν ότι πετυχαίνουν εκτοξεύοντας υποκοριστικά και σαχλά ποιηματάκια ουδόλως ευφυή, επιχειρήματα με μιά παιδική αφέλεια που σε κάνει ν’ αναρωτιέσαι. Ποιοί στην ευχή γράφουν αυτές τις ανοησίες και πως στην ευχή θέλουν να πείσουν, όταν γράφουν χυδαιότητες που αφορούν την προσωπική ζωή άλλων.

Πόσο νικητής αισθάνεσαι όταν θίγεις υπολήψεις και θυσιάζεις ανθρώπους; Ανθρώπους που τους ενώνει η κοινή καταγωγή, ίσως κάποτε ήταν φίλοι, ή έκατσαν στον ίδιο θρανίο, ανθρώπους που ίσως συμπορεύτηκαν και που ίσως ακόμα ανταλλάσσουν μια καλημέρα αλλά πίσω από την πλάτη τους το μαχαίρι πέφτει σύννεφο.

Ένας αθέμιτος ανταγωνισμός που δεν τιμά κανέναν, ας όψονται οι πολιτικές φιλοδοξίες και η δίψα για να αναγνώριση. Και τέλος ανθρώπους που ίσως να μην έχουν κοινή καταγωγή αλλά τους ενώνει κοινή μοίρα. Το μέλλον του νησιού αφορά όλους μας και για το καλό του νησιού, που όλοι κόπτεστε, πρέπει να προσπαθήσετε να δημιουργηθεί ένα θετικό κλίμα.

Κυρία δεν φταίω εγώ, αυτός το ξεκίνησε!

Διάβασα πριν από λίγες ημέρες ένα σχόλιο από αυτά τα συνηθισμένα, τουλάχιστον δεν είχε ύβρεις μέσα.

“Η αισχρότητα προέρχεται από την τσαμπαρική αλητεία που εισήχθη στο νησί, συκοφαντώντας ευηπόληπτους ανθρώπους, οικογένειες, συζύγους και παιδιά. Αυτή είναι η αλήθεια που είναι ολοφάνερη.”

Εισαγόμενη αλητεία λοιπόν; Απευθύνομαι λοιπόν σε όσους την συνεχίζουν. Βάλατε λοιπόν όλη σας την προσπάθεια για να την συνεχίσετε και να τους ξεπεράσετε στις επιδόσεις; Που είναι η ευπρέπεια; Mήπως αντ’ αυτής βλέπουμε τελικώς ευτέλεια; Που είναι ο πολιτικός πολιτισμός; Εξαντλήθηκε μέσα στο άγχος να είστε οι πρώτοι και καλύτεροι;

Και ας υποθέσουμε ότι εκείνος την ξεκίνησε, που δεν το πιστεύω. Εσείς τι κάνατε για να την αλλάξετε; Η πολιτική δυστυχώς ήταν πάντα ένα βρώμικο παιχνίδι, πόσο μάλλον σε έναν μια επαρχιακή πόλη που βασιλεύει η αναξιοκρατία, τα ρουσφέτια και τα συμφέροντα. Και επί της ουσίας, τι ακριβώς ήθελε να μας πει ο σχολιαστής; Ότι από τον Τσαβαρή διδαχτήκατε την πολιτική; Για να ακολουθείτε λοιπόν το παράδειγμα του, μάλλον θαυμάζατε τις μεθόδους. Ναι, εκείνες που κατακρίνατε προεκλογικά.

Κλείσε το στόμα σου αλλιώς θα φας μπουνιά!

Διαβάζοντας τα ανώνυμα σχόλια στα μπλογκς της Σαλαμίνας, βλέπω ότι όποιος τολμήσει να εκφράσει αντίθετη άποψη απαξιώνεται. Πιστεύω ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν συμμετέχουν περισσότεροι. Προτιμούν την σιωπή για να  μην πέσουν θύματα ενός διαδικτυακού εκφοβισμού. Είμαι παλιά μπλόγκερ και το έχω βιώσει σε όλο του το μεγαλείο. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο, συνηθίζεις στο τέλος. Η σιωπή είναι μη-συμμετοχή. Είναι φυλακή.

Κάτι πρέπει να αλλάξει γιατί αυτή είναι η εικόνα μας. Οι ύβρεις, η χυδαιότητα και τα κουτσομπολιά δεν έχουν θέση στην πολιτική. Αυτή είναι η διαδικτυακή εικόνα που έχουμε χτίσει και δεν μας τιμά.

Όποιος έκρινε, θα κριθεί με την σειρά του. Δυστυχώς έτσι είναι. Κι εγώ που γράφω επώνυμα τώρα, πιθανότατα θ’ ακούσω τα εξ αμάξης. Ομως δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει κάποιοι πολίτες να βγουν να μιλήσουν για όσα τους ενοχλούν. Με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα καταφέρουμε να ανεβάσουμε το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου, όπου η κατινιά μετατρέπεται σε πνευματική πολιτική άμιλλα.

Ο φόβος της κριτικής…

Η κοινωνία εμπεριέχει ανθρώπους με διαφορετικές απόψεις. Και πρέπει όλες να ακουστούν. Επώνυμα αυτήν την φορά και όχι πίσω από μάσκες. Η κριτική δεν ελέγχεται και πρέπει να μάθουμε να την αποδεχόμαστε, γιατί μόνο καλύτερους μας κάνει. Κι αν πληγώνει, δεν σημαίνει ότι είναι προσωπική απόρριψη, μπορεί να είναι το εφαλτήριο για να γίνουμε καλύτεροι. Για την Σαλαμίνα ούτως ή άλλως δεν ενδιαφερόμαστε όλοι;

*Η Εβίνα Περδίκη είναι blogger.