Τι είναι η διαφθορά άραγε; Έχει σίγουρα πολλαπλές ερμηνείες και επίπεδα. Θα σταθώ κυρίως στο οτι πρόκειται για την πιο ακραία αντικοινωνική συμπεριφορά με διαφορά!
Σε μια από τις πιο συντηρητικές κοινωνίες της Ευρώπης, η διαφθορά δεν αποτελεί ένα απλό γεγονός που ρυθμίζεται απλά με νομοθετικές αλλαγές και προτάσεις. Είναι μια απ τις πιο βασικές αιτίες της αυτο-καταστροφικής μας πορείας. Μιας πορείας που όσο δεν αλλάζουμε ως άνθρωποι, η ολοκλήρωση της μοιάζει μονόδρομος, μια φυσική εξέλιξη, αναγέννησης απο το μηδέν, ίσως με άλλους κατοίκους και σε σύντομο σχετικά χρόνο. Ένα κενό νοοτροπίας και πολιτισμού.
Το έδαφος αυτό, που όλου μαζί συντηρούμε, γίνεται άγονο για κάθετι νέο και διαφορετικό, κάθετι που θα επιφέρει σοβαρές βελτιώσεις και αλλαγές. Και καθόλα γόνιμο για το μεγάλο δέντρο της διαφθοράς. Με τους τόσο γλυκούς και απαγορευμένους καρπούς.
Πως γίνεται; Είναι απλό. Θέλουμε αυτό που έχουν τα οργανωμένα κράτη και κοινωνίες, αλλά χωρίς να αλλάξει ούτε εκατοστό, ο τρόπος που μέχρι τώρα κάναμε ο καθένας την δουλίτσα του, στον μικρόκοσμο του, αγνοώντας αν βλάπτει τον διπλανό του ή το σύνολο γενικότερα. Μια βαθιά φασιστική νοοτροπία που ευνοεί πολλούς και πολλά. Όλοι αυτοί οι μικρόκοσμοι, ήταν πάντοτε και χωρίς ενοχές, πιο σημαντικοί απο το κράτος, δηλαδή εμάς σαν σύνολο. Μια σύγκρουση που έδινε άλλοθι και κίνητρο σε μεγαλύτερους μικρόκοσμους, που έδιναν άλλοθι πίσω σε εμάς. Αλληλοκατηγορούμενοι χώροι μικρών, μεσαίων και μεγάλων συμφερόντων, αποκομμένοι όλοι την πραγματικότητα και την εξέλιξη των πραγμάτων τόσο Ευρωπαϊκά, όσο και διεθνώς. Τόσο μακριά βλέπουμε σαν λαός. Η παθογένειες που βολευόμαστε να συντηρούμε. Είμαστε σε άρνηση μαζικά και για τον λόγο αυτό σταματάμε κάθετι που μπορεί να αλλάξει το περιβάλλον στο οποίο μάθαμε να λειτουργούμε έτσι αυθαίρετα και ελληνικά, εδώ και δεκαετίες.
Αυτό που έθρεψε γενιές και γενιές πολιτικών κομμάτων-μαγαζιών, κυβερνήσεων παροχών και υποσχέσεων, βουλευτών-πωλητών του κόμματος-μαγαζιού ανά περιοχή. Αυτό που εκπαίδευσε και γαλούχησε γενιές και γενιές με τις πρακτικές, τις συνήθειες, τις σχέσεις με την εκλεγμένη εξουσία και αυτή την καθημερινότητα. Δικαιολογίες έχουμε πολλές για να πετάμε απο πάνω μας την ευθύνη και την δουλειά: δεν υπάρχει παιδεία, δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει δικαιοσύνη, αφού κάνει ο καθένας οτι θέλει θα κάνω κι εγώ (άρα και όλοι μας…), φταίνε οι ξένοι κακοί δανειστές, φταίει το άλλο κόμμα, φταίει ο καιρός, οι Αμερικάνοι, οι Εβραίοι, οι Τούρκοι, οι μετανάστες, φταίει το heavy metal, φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι εταιρίες, τα μεγάλα συμφέροντα, οι πολιτικοί, οι βιομήχανοι. Περιγράφουμε τις όποιες ευθύνες των άλλων, χωρίς να αναγνωρίζουμε τις δικές μας, αποδεχόμενοι πλήρως με αυτόν τον τρόπο οτι εμείς είμαστε απλά παρόντες θεατές που αναμένουμε τις ενέργειες τρίτων για να ρυθμίσουμε τα ζητήματα μας.
Αυτή ήταν ή είναι ακόμα η πραγματικότητα: η κουτοπονηριά τού να κλέβουμε το κράτος μας, δηλαδή την δική μας τσέπη ή ο καθένας του διπλανού του. Μαγκιά! Αυτή η πραγματικότητα ψηφίζει κυβερνήσεις, αυτή η πραγματικότητα κάνει τα στραβά μάτια σε μεγαλύτερη διαφθορά με τεράστια ποσά αφού εμείς κάνουμε την δουλίτσα μας. Η ανοχή μας υπέρ των ιδιαίτερων προσωπικών συμφερόντων του καθενός μας. Και περιμένουμε απο την Ευρώπη, τι ακριβώς; Καλύπτουμε τόσα χρόνια την ίδια σαπίλα, μέχρι που δεν έμεινε σχεδόν κανένα υγιές σημείο στο σώμα αυτής της χώρας της περήφανης και μεγάλης.
Προαπαιτούμενo επιβίωσης και εν συνεχεία βελτίωσης: αλλαγή νοοτροπίαςάμεσα, από την απόδειξη που δίνουμε ή ζητάμε, μέχρι την επιλογή ψήφου και κυβέρνησης. Αλλαγή σε κάθετι στην καθημερινότητα.
* Ο Κώστας Μπόρσης είναι herbalist/σύμβουλος συμπληρωμάτων διατροφής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου