Η oμιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ (βίντεο)

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Βρισκόμαστε πλέον στην τελική ευθεία για το κλείσιμο, όπως όλοι ελπίζουμε, άμεσα, το επόμενο διάστημα, της πρώτης και πιο δύσκολης αξιολόγησης της συμφωνίας του καλοκαιριού.

Όλους τους τελευταίους μήνες η ελληνική κυβέρνηση, η διαπραγματευτική ομάδα με επικεφαλής τον υπουργό Οικονομικών δώσαμε και εξακολουθούμε να δίνουμε μια δύσκολη μάχη, τόσο σε πολιτικό όσο και σε τεχνικό επίπεδο.

Στόχος μας δεν είναι απλά να κλείσει η αξιολόγηση. Αυτό έχουμε μάθει ότι μπορεί να γίνει εύκολα, όπως γινόταν εύκολα τα προηγούμενα χρόνια. Στόχος μας ήταν και παραμένει να προχωρήσει η διαδικασία αλλά και να τηρηθούν στο ακέραιο οι δεσμεύσεις μας απέναντι στον ελληνικό λαό. Δεσμεύσεις που αναλάβαμε τον περασμένο Σεπτέμβρη όταν αποφασίσαμε να πρωτοτυπήσουμε και να θέσουμε στην κρίση του ελληνικού λαού τη συμφωνία που πετύχαμε, μετά τη συμφωνία. Να πάμε στις κάλπες μετά τη συμφωνία για να τεθεί στην κρίση του ελληνικού λαού. Ενώ, αντιθέτως, όλα τα προηγούμενα χρόνια πρώτα κέρδιζαν κάποιοι την ψήφο του λαού και μετά πήγαιναν σε συμφωνία και δεν έθεταν υπ΄ όψιν του τις δυσκολίες που τυχόν έχει αυτή η συμφωνία.

Όμως οι δεσμεύσεις που αναλάβαμε δεν ήταν μόνο να υλοποιήσουμε τη συμφωνία, αλλά να προστατέψουμε ταυτόχρονα και ως κόρη οφθαλμού τους αδύναμους, αναδιανέμοντας βάρη και οφέλη. Δεσμευτήκαμε τον Σεπτέμβρη να προστατέψουμε τις συντάξεις, τους μισθούς αλλά και την πρώτη κατοικία των δανειοληπτών. Βάλαμε ως προτεραιότητα την προστασία της εργασίας απέναντι στα σχέδια για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Κληθήκαμε να υλοποιήσουμε μια δύσκολη συμφωνία, αλλά με δικλείδες και διασφαλίσεις που δεσμευθήκαμε ότι θα τις τηρήσουμε και τις τηρούμε

Θέλω να θυμίσω σε όλους και όλες την στάση τόσο της κυβέρνησής μας τον περασμένο Σεπτέμβρη στα βασικά της συμφωνίας, όσο όμως και τη στάση όλων όσων σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου η ΝΔ, έλεγε κάτι, που συνέχιζε να το λέει και μετά τις εκλογές άλλωστε, ότι η συμφωνία αυτή οδηγεί σε μονόδρομο σε σχέση με το ασφαλιστικό. Στο μονόδρομο της πλήρους περικοπής των επικουρικών συντάξεων. Υποστήριζε ότι οι αλλαγές στο ασφαλιστικό θα οδηγήσουν, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση, έλεγαν τότε, σε περικοπές συντάξεων που θα ισούνται με μία σύνταξη ανά έτος Αυτά μας έλεγαν τότε και μας τα παρουσίαζαν ως μία αναπόφευκτη μοίρα. Σαν να μην είχε σημασία, λέγανε τότε, ποιος θα είναι κυβέρνηση.

Βεβαίως, είναι λογικό να σκέφτονται έτσι. Αυτός ήταν ο τρόπος που είχαν και έχουν μάθει να κάνουν πολιτική, υλοποιώντας χωρίς δεύτερη σκέψη τις συνταγές που τους προτείνει το ΔΝΤ και οι πιο σκληροί νεοφιλελεύθεροι. Σαν να μην υπάρχει ή να μην επιτρέπεται να υπάρξει κανένας άλλος δρόμος.

Ακριβώς επειδή εμείς γνωρίζαμε από τότε ότι η ίδια η συμφωνία έδινε περιθώριο διαπραγμάτευσης και εναλλακτικές δυνατότητες, σας θυμίζω ότι ζήτησα από αρχές Νοέμβρη να υπάρξει η μέγιστη δυνατή συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων για να μην μειωθούν κι άλλο οι συντάξεις.

Ζήτησα τη σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών για να διερευνήσω την πιθανότητα συναίνεσης των πολιτικών δυνάμεων προκειμένου, ει δυνατόν, να χαράξουμε όλοι μαζί μια εθνική διαπραγματευτική γραμμή για το ασφαλιστικό, Όλες οι πολιτικές δυνάμεις, στην προσπάθειά τους, τότε, να αποδυναμώσουν τα διαπραγματευτικά μας όπλα, βρήκαν φτηνές δικαιολογίες και προσχήματα για να αποφύγουν κάθε συναίνεση σε μια εθνική κόκκινη γραμμή, που δεν ήταν άλλη από το να μην μειωθούν για 12η φορά οι κύριες συντάξεις. Δεχτήκαμε μάλιστα τότε και τη χλεύη ορισμένων. Μας έλεγαν ότι δήθεν προσπαθούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο και μας έλεγαν στο τέλος «βγάλτε τα πέρα μόνοι σας με τους δανειστές».

Και τα βγάλαμε πέρα μόνοι μας. Δεν είχαμε άλλωστε καμία αυταπάτη ότι θα στηρίξουν την προσπάθεια μας να σωθούν οι συντάξεις, αυτοί που επί μία πενταετία διέλυσαν το ασφαλιστικό σύστημα και ισοπέδωσαν, λεηλάτησαν τις συντάξεις. Αυτοί που είχαν μία και μόνη απάντηση κάθε φορά που επίθετο το ζήτημα ότι το ασφαλιστικό σύστημα είναι στο κόκκινο: Και η απάντηση ήταν: οριζόντια περικοπή συντάξεων. Αυτή ήταν η προσφορά στους Έλληνες συνταξιούχους τα τελευταία χρόνια.

Δεν είχαμε λοιπόν αυταπάτες ότι θα στηρίξουν. Παλέψαμε λοιπόν σκληρά, αγνοήσαμε τις σειρήνες της υποταγής και της καταστροφής και τα βγάλαμε πέρα μόνοι μας. Μόνοι μας, όσον αφορά βέβαια τη Βουλή. Γιατί είμαι βέβαιος, έξω στην κοινωνία η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αναγνωρίζει – με ενστάσεις, με κριτικές - αλλά αναγνωρίζει την ειλικρινή μας προσπάθεια να κάνουμε προοδευτικές τομές σε αυτό τον τόπο, ακόμα και σε δύσκολες συνθήκες.

Και μια τέτοια τομή συνιστά η προσπάθειά μας για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Μεθαύριο λοιπόν ψηφίζουμε στη Βουλή μια φιλόδοξη μεταρρύθμιση που ξαναφέρνει το ασφαλιστικό σύστημα σε ράγες βιωσιμότητας. Και το κυριότερο: Ξαναφέρνουμε το ασφαλιστικό σε ράγες βιωσιμότητας χωρίς να μειωθούν ούτε ένα ευρώ οι κύριες συντάξεις, χωρίς να επηρεαστεί η συντριπτική πλειοψηφία των επικουρικών, χωρίς να περικοπεί ούτε ευρώ από την συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων –αφού προστατεύονται απόλυτα πάνω 2.100.000 συνταξιούχοι, η μεγάλη της πλειοψηφία δηλαδή, που έχουν σύνταξη αθροιστικά, με τις επικουρικές δηλαδή συνολικά που παίρνουν σύνταξη μέχρι 1300€.

Και, επιτρέψτε μου να πω, ότι αυτό δεν το καταφέραμε ούτε με ταχυδακτυλουργίες, ούτε τετραγωνίζοντας τον κύκλο, όπως μας είπαν. Το καταφέραμε γιατί είχαμε την πολιτική βούληση να προστατέψουμε τους αδύναμους και να αναδιανέμουμε τα βάρη.

Είχαμε στρατηγική στόχευση, για πρώτη φορά, να προστατέψουμε τους χαμηλοσυνταξιούχους και βεβαίως αναγκαστικά, γιατί όταν κάποιους προστατεύεις, πρέπει από κάπου αλλού να πάρεις, αλλά είχαμε την επιμονή το βάρος αυτό να το μοιράσουμε δίκαια, στα υψηλά εισοδήματα.

Εκείνο όμως που θα πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους είναι η αναγκαιότητα της παρέμβασης στο ασφαλιστικό σύστημα. Αναγκαιότητα που έχει να κάνει με την εξασφάλιση της βιωσιμότητάς του.

Χωρίς αποφασιστικές και μελετημένες παρεμβάσεις το ασφαλιστικό μας σύστημα σε λίγα χρόνια από τώρα θα κατέρρεε.

Και να το κάνω πιο σαφές, δεν εννοώ ότι σε λίγα χρόνια από τώρα θα είχαμε τον κίνδυνο να δούμε και άλλες περικοπές. Εννοώ ότι σε λίγα χρόνια από τώρα ίσως να βρισκόμασταν μπροστά στο φάσμα να μην μπορούμε να εγγυηθούμε καν τις συντάξεις.

Η μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό σύστημα ήταν μονόδρομος είτε είχαμε είτε δεν είχαμε συμφωνία. Και βεβαίως αυτό όλοι το ξέρουν, αλλά λίγοι το τόλμησαν.

Εμείς όχι μόνο τολμήσαμε να βγάλουμε το φίδι από τη τρύπα. Αλλά τολμήσαμε να φέρουμε μια πραγματικά ριζοσπαστική μεταρρύθμιση με βασικά χαρακτηριστικά:

•τη δημιουργία ενός ενιαίου φορέα ασφάλισης,

•τους ενιαίους κανόνες υπολογισμού εισφορών και της παροχής σύνταξης,

•την καθιέρωση της εθνικής σύνταξης, μιας μεγάλης κατάκτησης κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ταυτόχρονα επιτυγχάνουμε:

·         την εναρμόνιση των κανόνων εισφορών και παροχών μεταξύ νέων και παλαιών ασφαλισμένων

·         και την εναρμόνιση των κανόνων εισφορών παροχών μεταξύ των ασφαλισμένων των επί μέρους Ταμείων.

Με αυτόν τον τρόπο αποκαθιστούμε χρόνιες στρεβλώσεις και διαχρονικές αδικίες μεταξύ των ασφαλισμένων, ενώ ταυτόχρονα λαμβάνονται υπόψη οι εισοδηματικά χαμηλότερες ομάδες του πληθυσμού.

Επιτυγχάνουμε επίσης:

·         την εξασφάλιση του διαμορφωμένου επιπέδου ζωής που αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια του εργασιακού βίου για τη μελλοντική περίοδο της συνταξιοδότησης, για όλους τους έλληνες, αποτρέποντας το κίνδυνο φτωχοποίησης και κοινωνικού αποκλεισμού μεγάλου μέρους πληθυσμού, για τους απόμαχους της ζωής

• την καταπολέμηση της φτώχειας των ηλικιωμένων, μέσω της καθιέρωσης της εθνικής σύνταξης, ενώ σε αυτό το πόσο θα προστίθεται και το ανταποδοτικό μέρος της σύνταξης.

• την αποκατάσταση των στρεβλώσεων που είχαν προκαλέσει οι περικοπές των συντάξεων κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών, καθώς για πρώτη φορά έχουμε ενιαίους ασφαλιστικούς κανόνες για το σύνολο των εργαζόμενων.

• την παροχή κινήτρων παραμονής στην εργασία, μέσω των αυξανόμενων ποσοστών και της σταδιακής αύξησης της εθνικής σύνταξης από τα 15 έως τα 20 έτη εργασιακού βίου.

Ακούω όμως τις τελευταίες ώρες και διαβάζω σε διάφορα έντυπα ότι δήθεν επιλέξαμε κάποιον αιφνιδιασμό. Και αναρωτιέμαι πόσο θράσος μπορεί να έχει κανείς. Δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον, μεταρρύθμιση που συζητήθηκε τόσο εκτενώς σε όλο το φάσμα του δημόσιου βίου, μέσα και έξω από τη Βουλή, όσο αυτή που έρχεται στην ολομέλεια αύριο.

Καταθέσαμε την πρότασή μας, θυμίζω, στην αρχή του έτους, αρχές Γενάρη του ΄16. Και έχουμε τώρα αρχές Μάη. Επί πέντε ολόκληρους μήνες συζητάμε. Και βεβαίως είχαμε το χρόνο να προχωρήσουμε σε έναν διεξοδικό διάλογο με όλους τους φορείς και να προχωρήσουμε και σε ποιοτικές αλλαγές και σε σημαντικές βελτιώσεις

Ακούσαμε τις προτάσεις, τις αγωνίες αλλά και τις διαμαρτυρίες και κάναμε διορθώσεις στο μέτρο του δυνατού.

Σεβαστήκαμε τις κινητοποιήσεις, ιδιαίτερα τις κινητοποιήσεις των ανθρώπων του μόχθου και της παραγωγής, τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Ακούσαμε τα αιτήματα τους. Τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο κάλεσα σε συνάντηση για διαβούλευση τον αγροτικό κόσμο ενόσω οι αγρότες ήταν σε κινητοποιήσεις.

Κι αν δεν κάνω λάθος, νομίζω, δεν υπήρξε άλλος πρωθυπουργός που το έκανε αυτό. Ήμουν ο πρώτος που κάλεσα δυο φορές στο γραφείο μου εκπροσώπους των αγροτών. Έγιναν δυο εποικοδομητικές συναντήσεις. Νιώθαμε την ανάγκη να ακούσουμε αυτούς τους ανθρώπους του μόχθου, της παραγωγής. Και αυτός ο δίαυλος επικοινωνίας, δώσαμε τότε υπόσχεση, ότι δεν θα κλείσει και το πιστεύω ότι δεν θα κλείσει.

Και θέλω να επαναλάβω αυτό που είχα πει και τότε. Με τον αγροτικό κόσμο θα συνεργαστούμε προκειμένου να βρούμε τους καλύτερους τρόπους για την ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα, την αναβάθμιση της σημαντικότητάς του στο παραγόμενο εθνικό προϊόν, την τόνωση της παραγωγής και την ενίσχυση του εισοδήματος των αγροτών.

Έδωσα τότε στους αγρότες μια βασική υπόσχεση στους αγρότες, μια δέσμευση, ότι ο συνδυασμός ασφαλιστικού - φορολογικού στο τέλος θα είναι ευνοϊκός για τη μεγάλη πλειοψηφία τους. Και η δέσμευση αυτή έγινε πράξη παρά τις δυσκολίες, τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε στη διαπραγμάτευση.

Έγινε επίσης πράξη η υπόσχεση για σταδιακή αύξηση της μηνιαίας ασφαλιστικής εισφοράς και συνυπολογισμό της φορολογίας εισοδήματος στην συνολική επιβάρυνση του εισοδήματος.

Ως αποτέλεσμα, με βάση τα επίσημα στοιχεία, πάνω από το 90% του αγροτικού κόσμου, με βάση τις δηλώσεις εισοδήματός τους, δεν θα υποστούν επιβαρύνσεις από τον συνδυασμό του φορολογικού και του ασφαλιστικού νομοσχεδίου. Ενώ την ίδια στιγμή εξασφαλίζουν γεράματα αξιοπρέπειας, με την Εθνική σύνταξη και όσα ανταποδοτικά θα προστίθενται σε αυτήν. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Ο ηλικιωμένος αγρότης δεν θα είναι πολίτης δεύτερης κατηγορίας.

Χωρίς την ασφαλιστική μεταρρύθμιση η βασική σύνταξη του αγρότη όπως όλοι γνωρίζουμε μέσα στα επόμενα χρόνια θα πήγαινε στο μηδέν. Σήμερα είναι μόλις 172 ευρώ. Σε 10 χρόνια από σήμερα η βασική σύνταξη στους αγρότες θα ήταν 0 ευρώ.

Στον αντίποδα με την πρόταση που θα ψηφίσουμε μεθαύριο εξασφαλίζουμε τη Εθνική σύνταξη των 384 ευρώ συν το ανταποδοτικό μέρος που στηρίζεται από καταβληθείσες εισφορές. Πράγμα που σημαίνει ότι ένας μέσος σημερινός αγρότης που σε 10 χρόνια θα είναι στη σύνταξη,, χωρίς τη μεταρρύθμιση θα είχε σε δέκα χρόνια σύνταξη μόνο τα ανταποδοτικά, δηλαδή, σε σημερινές τιμές, περίπου 250 ευρώ, δηλαδή σύνταξη πείνας. Ενώ τώρα θα έχει πάνω από 600 ευρώ. Κι αυτό δεν είναι μικρό πράγμα.

Επίσης είχαμε ιδιαίτερη έγνοια, την προστασία των νέων, των άνεργων, των επισφαλώς εργαζόμενων. Για να αποφύγουμε ή να ελαχιστοποιήσουμε στο δυνατό το φαινόμενο της μετανάστευσής τους στο εξωτερικό, στο νομοσχέδιο προβλέφθηκε μεταβατική περίοδος για την αύξηση των μηνιαίων ασφαλιστικών εισφορών για την κρίσιμη περίοδο των 5 πρώτων ετών του επαγγελματικού τους βίου.

Ενώ για τους εργαζόμενους με μπλοκάκια οι εισφορές θα καταβάλλονται κυρίως από τους εργοδότες, το 20% και μόνο το 6% από τους εργαζόμενους.

Στόχος μας με δυο λόγια είναι ταυτόχρονα η εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος, μια βιωσιμότητα η οποία σήμερα αμφισβητείται εξαιτίας του γεγονότος ότι όσοι μας κυβερνούσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια το έριξαν έξω από τις ράγες, είτε από το PSI και τις καταστροφικές επιλογές τους, είτε από τη διαχείριση των αποθεματικών των Ταμείων όλα τα προηγούμενα χρόνια.. Αλλά ταυτόχρονα με την εξασφάλιση της βιωσιμότητας, στόχος μας είναι και η προστασία των νέων, των επισφαλώς εργαζόμενων, καθώς και των χαμηλών εισοδημάτων, των αδύναμων δηλαδή συμπολιτών μας.

Για παράδειγμα, στους νέους επιστήμονες και ελεύθερους επαγγελματίες θα έχουν χαμηλότερες εισφορές όσοι έχουν εισόδημα ως 12.000 ευρώ που, καλώς ή κακώς, δυστυχώς εγώ θα έλεγα, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, αποτελούν τη συντριπτική των νέων και τη μεγάλη πλειοψηφία συνολικά.

Αναγνωρίζω όμως φυσικά, ότι αυτή η μεταρρύθμιση δεν είναι ευνοϊκή για όλους. Κάποιοι θα έχουν επιβάρυνση. Όμως θα έχουν επιβάρυνση αυτοί που μπορούν να τα βγάλουν πέρα, όσοι έχουν υψηλότερα εισοδήματα. Κι αν θέλετε εδώ εστιάζουμε και μια ταυτοτική διαφορά ανάμεσα στις δικές μας επιλογές και τις επιλογές που έκαναν τα προηγούμενα χρόνια και θα συνέχιζαν να κάνουν τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυρίως η ΝΔ.

Εμείς δουλέψαμε σκληρά για να φέρουμε μια μεταρρύθμιση που συνδυάζει βιωσιμότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έφερναν νόμους που υπονόμευαν και τη βιωσιμότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Στόχος τους ήταν πάντοτε η προστασία των μεγάλων εισοδημάτων. Στόχος μας είναι πάντα η προστασία των μικρομεσαίων, των χαμηλοσυνταξιούχων, των νέων και των ανέργων.

Και σ΄ αυτό το σημείο δεν πρέπει και να ξεχνάμε ότι το ασφαλιστικό σύστημα έφτασε στο χείλος του γκρεμού με αποκλειστική δική τους ευθύνη.

Θέλω όμως σ΄ αυτό το σημείο να εξετάσουμε τι αντιπροτείνουν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι. Τι προτείνει η ΝΔ. Η οποία στο προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή είχε τουλάχιστον την ειλικρίνεια να εκθέσει τις θέσεις της με σαφήνεια και να κάνει ακόμη πιο σαφείς τις μεγάλες ιδεολογικές διαφορές αλλά και τις διαχωριστικές γραμμές που έχουμε

Από τη μια μεριά εμείς πορευόμαστε στον άξονα της ανακατανομής των βαρών υπέρ των αδυνάτων και από την άλλη ο σκληρός και αδυσώπητος νεοφιλελευθερισμός.

Σε τι κατάσταση θα βρισκόταν άραγε το ασφαλιστικό σύστημα αν οι προτάσεις, όχι αυτά που έλεγε προεκλογικά, οριζόντια περικοπή, ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, αν οι προτάσεις της Ν.Δ. τώρα γίνονταν πράξη;

Τι πρότεινε η ΝΔ; Προτάσεις που στη διαπραγμάτευση ο Ευκλείδης τις έχει ακούσει πολλές φορές από τους εκπροσώπους του ΔΝΤ.

Ρήτρα Μηδενικού ελλείμματος, δηλαδή κόψιμο των επικουρικών.

Ιδιωτικό Πυλώνα Ασφάλισης.

Και εδικά για τον ΟΓΑ, στήριξή του με τα λεφτά των επιδοτήσεων.

Ποιος θα ευνοούνταν από την εφαρμογή της Ρήτρας Μηδενικού Ελλείμματος στην οποία εμμένει ο κος Μητσοτάκης;

Ποιοι θα είχαν οφέλη από τη δημιουργία ενός Ιδιωτικού Πυλώνα Ασφάλισης;

Πόσο ευεργετική θα ήταν για τους αγρότες η σύνδεση των επιδοτήσεων του ΟΓΑ με την απόδοση των συντάξεων;

Είναι προφανές ότι η ΝΔ έχει επιλέξει πλέον με σαφήνεια ιδεολογικό και πολιτικό στρατόπεδο. Είναι το στρατόπεδο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, της ασύδοτης αγοράς και του οικονομικού πολέμου όλων εναντίον όλων.

Είναι δικαίωμα της. Όπως όμως είναι δικαίωμα δικό μας αλλά και ταυτόχρονα υποχρέωση μας να κάνουμε τα πάντα ώστε αυτή η πολιτική να ηττηθεί μια και καλή. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη.

Γιατί είναι ακριβώς αυτή η συνταγή, αυτή η πολιτική που οδήγησε τόσο την Ευρωπαϊκή όσο και την Ελληνική οικονομία αλλά και τις κοινωνίες στη σημερινή δραματική κατάσταση. Και υπάρχουν πλέον ενδείξεις ότι και στην Ευρώπη υπάρχουν μετατοπίσεις, γίνονται μικρά αλλά ενθαρρυντικά βήματα.

Τα οποία βεβαίως, για να είμαστε ειλικρινείς, είτε θα μετατραπούν το επόμενο διάστημα σε άλματα, σε μια κατεύθυνση στροφής από το νεοφιλελεύθερο μονόδρομο που ακολουθεί η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, είτε όμως –κι εδώ είναι ο μεγάλος κίνδυνος- θα σαρωθούν από τις επελαύνουσες δυνάμεις της ακροδεξιάς που φαίνεται ότι κερδίζουν έδαφος. Τελευταίο παράδειγμα το ανατριχιαστικό αποτέλεσμα στις προεδρικές εκλογές στην Αυστρία που είναι ένας κώδωνας κινδύνου που κρούει για όλους μας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Επιτρέψτε μου όμως να γυρίσω στο φορολογικό νομοσχέδιο και να πω δυο λόγια. Διότι είναι ένα νομοσχέδιο το οποίο συντάχθηκε με γνώμονα την προοδευτικότητα και τη δικαιότερη κατανομή των βαρών.

Η νέα πρόταση για το φορολογικό σύστημα παίρνει ως βάση την οικογενειακή κατάσταση. Και νομίζω ότι μ΄ αυτόν τον τρόπο αποκαθίσταται και μια αδικία των τελευταίων ετών που τα παιδιά αποτέλεσαν ουσιαστικά κριτήριο φορολογικής επιβάρυνσης, παρά τον αυξημένο οικογενειακό προϋπολογισμό.

Χαρακτηριστικά θα αναφέρω ότι στους τρίτεκνους και στους πολύτεκνους με βάση την πρόταση που καταθέτουμε το 61% των φορολογουμένων θα πληρώνει από δω και στο εξής μικρότερο φόρο.

Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, από φορολογούμενους χωρίς τέκνα έως 2 παιδιά, η επιβάρυνση στα εισοδήματα έως 22 χιλιάδες ευρώ είναι μικρή και κατά μέσο όρο δεν ξεπερνάει τα 100 ευρώ τον χρόνο.

Ωστόσο κοιτάζοντας τη συνολική εικόνα, και το τονίζω αυτό, οι φορολογούμενοι σε ποσοστό έως 98% θα έχουν μικρή επιβάρυνση ή ελάφρυνση σε σύγκριση με ό,τι ίσχυε έως σήμερα.

Στοιχείο που δείχνει την προσπάθεια και την πολιτική βούληση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε στοχευμένη σταδιακή ελάφρυνση των φορολογουμένων παρά τους σφιχτούς δημοσιονομικούς περιορισμούς.

Στους ελεύθερους επαγγελματίες, που δεν έχουν αφορολόγητο όπως οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, το 92% θα πληρώσει μικρότερο φόρο, ενώ το 71% των φορολογουμένων με μικτό εισόδημα από επιχειρήσεις και μισθούς θα πληρώσει επίσης μικρότερο φόρο.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Πρέπει λοιπόν κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα να μιλήσουμε με τους πραγματικούς όρους, με τους αληθινούς όρους. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια δύσκολη στιγμή, στην πιο δύσκολη στιγμή της υλοποίησης μιας συμφωνίας που μπορεί να μας βγάλει στο ξέφωτο, όμως οι επιλογές που κάναμε οι επιλογές που κάναμε δεν έχουν καμιά σχέση με τις επιλογές που διαχειρίστηκαν την κρίση οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Και οι αριθμοί μιλούν γι αυτό. Και προκαλώ όλους όσους τις τελευταίες ημέρες επιδίδονται σε μια ακραία προπαγάνδα, από τα τηλεοπτικά παράθυρα, από τους πηχυαίους τίτλους των εφημερίδων να μιλήσουν πλέον με αριθμούς.

Σε αυτή τη χώρα είναι πλέον ιστορική ανάγκη να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας. Και επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε πράγματα τα οποία εσείς έχετε ακούσει, αλλά έχει σημασία να τα γνωρίζει και ο μέσος Έλληνας πολίτης που βομβαρδίζεται καθημερινά. Να διαλύσουμε ορισμένους μύθους που φτιάχτηκαν μονάχα για να εξυπηρετήσουν το ιδιοκτησιακό σύνδρομο που έχει το παλιό πολιτικό σύστημα για την εξουσία αλλά και τη χώρα.

Μύθος Πρώτος: Η βασική γραμμή της ΝΔ. Μέχρι τον Ιούλη, στις εκλογές του Σεπτέμβρη και από τον Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα. Μέχρι και εξεταστική επιτροπή θέλει να μας κάνει. Προτείνει εξεταστική επιτροπή διότι, λέει, «η διαπραγμάτευση κατέστρεψε τη χώρα». Ενώ η πλήρης αποδοχή των προτάσεων του ΔΝΤ ευνόησαν τη χώρα. Κατέστρεψαν, λέει, την οικονομία οι διαπραγματεύσεις μας.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και μάλιστα οι αριθμοί της πραγματικής οικονομίας, όχι αυτοί της δημιουργικής λογιστικής.

Γιατί πίσω από την υπεραπόδοση της τάξης του 1% πάνω από το στόχο, όπως έδειχναν τα στοιχεία της Eurostat, στόχος ήταν για έλλειμμα 0,25%, και είχαμε πλεόνασμα τη χρονιά τη δύσκολη το 2015 0,7%. Πέρα λοιπόν από την υπεραπόδοση που επιβεβαιώθηκε από την Eurostat και πίσω από τους αριθμούς κρύβονται συγκεκριμένες προσπάθειες. Δεν είναι τυχαία αυτά τα δεδομένα. Βρίσκονται οι σκληρές προσπάθειες στον τομέα των εσόδων, η επιμονή μας τότε για τις 100 δόσεις που όλοι μας έλεγαν ότι είναι μονομερής ενέργεια, όπως και για το ασφαλιστικό και το φορολογικό που ψηφίζουμε μεθαύριο. Πριν από δυο βδομάδες η ΝΔ έλεγε μονομερής ενέργεια και θύμιζε τη διαπραγμάτευση και έλεγε, τύπου Βαρουφάκη.. Πριν δυο βδομάδες, όχι πριν έξι μήνες…

Οι 100 δόσεις λοιπόν, η απορροφητικότητα των κονδυλίων των προγραμμάτων ΕΣΠΑ που για πρώτη φορά η Ελλάδα ήρθε πρώτη σε απορροφητικότητα 98%. Όλα αυτά δεν ήταν τυχαία

Και βεβαίως κάποιοι λένε, ωραία, πλεόνασμα και τι να το κάνετε; Αριθμοί είναι. Το πλεόνασμα 1% πάνω από τον στόχο, σχεδόν 1% σημαίνει εξοικονόμηση 1,7 δις ευρώ. Κι αυτό δεν είναι απλά ένας αριθμός. Είναι χρήματα τα οποία η ελληνική κυβέρνηση μπορεί μέσα στο 2016 να τα χρησιμοποιήσει, πέραν των προβλεπομένων του Προϋπολογισμού, για τη στήριξη του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων αλλά και τη στήριξη ειδικών κοινωνικών πολιτικών στον τομέα της Υγείας, στην καταπολέμηση της ανεργίας και της ανθρωπιστικής κρίσης, να ενισχύσει την προοπτική του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Δεν είναι λοιπόν αριθμοί που δεν έχουν να κάνουν με την πραγματική οικονομία.

Μύθος Δεύτερος: «Οι εκλογές του Γενάρη του 2015 διέκοψαν το success story Σαμαρά»

Για ποιο success story μιλάμε; Για αυτό που έφερε την ελληνική οικονομία 1,5% έξω από τον στόχο του 2014; Αυτό που αποδοκιμάστηκε με εκκωφαντικό τρόπο σε απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις του 2015; Αλήθεια ποιο success story θα γραφόταν το 2016, το 2017 και το 18 όταν οι στόχοι της συμφωνίας τότε του κ. Σαμαρά ήταν για πρωτογενή πλεονάσματα ήταν στο 4,5%. Και πήγαν στο -0,25, 0,5. 1,75, 3,5 το 2018, μετά από τη σκληρή αυτή διαπραγμάτευση Πρόκειται για στόχους που δεν θα τους έπιανε ποτέ ο κύριος Σαμαράς. Και στο κυνήγι των στόχων αυτών θα θυσιάζονταν το σύνολο των δυνατοτήτων της ελληνικής οικονομίας και θα αφαιμάζονταν οικονομικά για μια ακόμη φορά τα συνήθη υποζύγια. Ας αφήσουμε λοιπόν τα παραμύθια και ας κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα. Χωρίς τη διαπραγμάτευση αυτή που πράγματι ήταν σκληρή, χωρίς τη μείωση των στόχων του πρωτογενούς πλεονάσματος, η Ελλάδα δεν θα έβγαινε ποτέ από την κρίση και την επιτροπεία.

Μύθος Τρίτος: «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εκτίναξε την ανεργία στη χώρα»

Αυτό είναι πραγματικά εξοργιστικό. Όχι γιατί συνιστά προφανές ψεύδος καθώς οι δείκτες της ανεργίας είναι μειωμένοι σχεδόν 1,5% επί των ημερών μας. Αλλά γιατί είναι πρόκληση, αυτοί που βύθισαν τη χώρα στη δίνη της ύφεσης και της ανεργίας, που την πήγαν από το 12 στο 26%. να μιλούν τώρα για εκτίναξη της ανεργίας τη στιγμή που γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια η οποία αργά αλλά σταθερά παράγει αποτελέσματα.

Μύθος Τέταρτος: Η ΝΔ ισχυριζόταν το καλοκαίρι ότι η διαπραγμάτευση θα επέφερε ύφεση ύψους 7%. Το θυμάστε. Και δεν θεωρούσε την πρόβλεψη της υπερβολική. Δεν θα μπορούσε να διαψευστεί περισσότερο από τα αποτελέσματα. Τελικά η ύφεση το 2015 δεν ξεπέρασε το 0,2% ενώ σύμφωνα με τις προχθεσινές επικαιροποιημένες εκτιμήσεις της Κομισιόν η Ελλάδα σε λίγες μέρες από τώρα, το β΄ εξάμηνο του 2016 επιστρέφει στην ανάπτυξη.

Και τούτο, ξέρετε, δεν οφείλεται μόνο στον Τουρισμό αλλά κυρίως και στη διατήρηση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών καθώς το 2015 ήταν η πρώτη μετά από πολλά χρόνια που δεν μειώθηκαν μισθοί και συντάξεις, ενώ ταυτόχρονα με τις διευκολύνσεις, τις 100 δόσεις υπήρξε μια ανάσα σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Ήταν λοιπόν και η ενεργός ζήτηση που έπαιξε το ρόλο της σε αυτό το αποτέλεσμα. Και είναι ακριβώς αυτή την ζήτηση και ειδικά των χαμηλότερων στρωμάτων που πρέπει να κάνουμε το παν για να στηρίξουμε αν θέλουμε να έχουμε μακροπρόθεσμα αναπτυξιακά αποτελέσματα.

Πέραν όμως από τους μισθούς και τις συντάξεις που δεν περικόψαμε, η προστασία των χαμηλότερων εισοδημάτων είναι αυτό που δίνει μια δυνατότητα. Και σ΄ αυτή την προοπτική θα συνεχίσουμε.

Η ΝΔ λοιπόν για να μπορέσει να στήσει το αφήγημά της, το αφήγημα της καταστροφής έφτιαξε μύθους, οι οποίοι δεν χρειάζονται πάνω από λίγα λεπτά για να απαντηθούν. Το κρισιμότερο όμως και σοβαρότερο σφάλμα τους είναι άλλο.

Είναι το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται σε τόσο μεγάλη σύγχυση ώστε στο τέλος της ημέρας να καταλήγει να ταυτίζεται με τους πλέον σκληρούς δανειστές έναντι των συμφερόντων της χώρας.

Και μιλώ για σύγχυση, γιατί πραγματικά αδυνατώ να κατανοήσω τι ακριβώς συγκροτεί τον πυρήνα της κριτικής της ΝΔ αλλά και άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Διότι είναι ένα πράγμα να λες ότι η κυβέρνηση έχει παραδοθεί και τα υπογράφει όλα και είναι άλλο πράγμα να λες ότι η επιμονή μας στη διαπραγμάτευση φέρνει αδιέξοδο και ζωντανεύει το φάντασμα της δραχμής. Να τα λες και τα δύο ταυτόχρονα είναι λίγο περίεργο και δεν γίνεται πιστευτό.

Και απ΄ ότι βλέπω, τις μονές μέρες της εβδομάδας μας κατηγορούν για το πρώτο, τις ζυγές μας κατηγορούν για το δεύτερο, και καταλήγουμε εδώ στο απόλυτο παραλήρημα.

Και ακόμα μία ένδειξη της σύγχυσης είναι και η επίθεση εναντίον του ΠτΔ για μια δήλωση του, την οποία είχε επαναλάβει άλλωστε. Θα έλεγα ότι εδώ δεν είναι πια παραλήρημα, αλλά πρόκειται για πολιτικό και θεσμικό ατόπημα. Με χαρά μου είδα ορισμένα στελέχη της ΝΔ να παίρνουν αποστάσεις από αυτό το ατόπημα, σώζοντας έτσι τουλάχιστον τα προσχήματα που αγνόησε επιδεικτικά η ηγεσία τους.

Μια ηγεσία που επιλέγει να ακολουθήσει πιστά τα πεπραγμένα της περιόδου Σαμαρά. Με μπροστάρη έναν ηγέτη ο οποίος άγεται και φέρεται καθ΄ υπόδειξη του σκληρού πυρήνα της διαπλοκής. Είχε μια ευκαιρία να κρατήσει μια σοβαρή στάση, διαχωρίζοντας τη θέση του από τη διχαστική περίοδο Σαμαρά και του ακροδεξιού του επιτελείου. Όμως την έχασε αυτή την ευκαιρία, την πέταξε στα σκουπίδια. Και σήμερα το μόνο που κάνει είναι να μετατρέπεται σε φερέφωνο της διαπλοκής και του μιντιακού κατεστημένου που του επιβάλει να ζητάει διαρκώς εκλογές. Και μάλιστα λίγο πριν την πιο κρίσιμη φάση της πρώτης αξιολόγηση. Να συντάσσεται δηλαδή με αυτούς που βλέπουν ότι η χώρα περνάει το δύσκολο κάβο και μπαίνει επιτέλους μια τάξη σε αυτό τον τόπο, κάποιοι φοβούνται ότι θα χάσουν τα κεκτημένα τους εξ αυτού του λόγου και αναγκάζονται να δρουν με τρόπο που δεν είναι παρά παραληρηματικός. Και συντάσσεται μ΄ αυτούς.

Συντρόφισσες και σύντροφοι.

Θα έλεγα ότι το πιο σημαντικό δεν είναι ότι ζητάει εκλογές. Δικαίωμά του είναι να ζητάει εκλογές. Το πιο σημαντικό είναι ότι ζητάει εκλογές χωρίς να έχει να καταθέσει ούτε μία προγραμματική θέση. Γιατί δεν εκπροσωπεί τίποτα πέρα από τη δίψα του παλιού κατεστημένου για παλινόρθωση. Και αυτή δεν έχει χώρο για προγράμματα και για ιδέες. Άλλωστε έχει πρόγραμμα, θέσεις και ιδεολογία. Είναι αυτές των πιο ακραίων κύκλων των δανειστών.

Κι αυτά μας τα έχει πει ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης στη συνέντευξή του στην Washington Post. Ότι συμφωνεί με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας. Με τις ομαδικές απολύσεις. Με το λοκ άουτ. Με τη μείωση των μισθών στο δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα. Και βεβαίως με τις ιδιωτικοποιήσεις ακόμη και των δικτύων και των υποδομών της χώρας. Με όλα όσα δηλαδή η κυβέρνηση μας έδωσε μάχη να μην υλοποιηθούν.

Ο κ. Μητσοτάκης τροφοδοτεί τον πολιτικό του λόγο από τον πανικό των golden boys και των καναλαρχών που χρωστάνε δάνεια και είναι υπόδικοι. Τέθηκε επικεφαλής αυτού του συνεταιρισμού της διαπλοκής που διαφέντευε τον τόπο 40 χρόνια. Τα παίζει όλα στη ρουλέτα, ποντάροντας στο μαύρο, δηλαδή στην καταστροφή, στο να μην κλείσει η αξιολόγηση. Ξέρετε όμως η μοίρα πολλές φορές αυτών που στον τζόγο τα παίζουν όλα, είναι να τα χάσουν κι όλα.

Θέλω όμως σ΄ αυτό το σημείο να μην αφήσω έξω από την κριτική και τα κόμματα της λεγόμενης κεντροαριστεράς, του κέντρου, διότι έχω την αίσθηση ότι έχουν πάθει ένα ιδιότυπο Σύνδρομο της Στοκχόλμης.

Ενώ οδηγήθηκαν στο πολιτικό περιθώριο ως αποτέλεσμα της άνευ όρων ταύτισής τους με τη νεοφιλελεύθερη συντηρητική παράταξη, συνεχίζουν με ιδιαίτερη ζέση ακόμα και τώρα να χορεύουν στον ίδιο σκοπό.

Και συνεχίζουν, σαν φερέφωνο της ΝΔ και των ακραίων κύκλων των δανειστών, να επιτίθενται καθημερινά στην κυβέρνηση, την ώρα που η πολιτική οικογένεια στην οποία υποτίθεται ότι συμμετέχουν στην Ευρώπη βρίσκεται ακριβώς στην αντίθετη πλευρά, έχει αλλάξει ρότα.

Μόλις πριν λίγες μέρες ο επικεφαλής της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Τζιάνι Πιτέλα αναφέρθηκε για μια ακόμη φορά με τα καλύτερα λόγια στις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν δίστασε μάλιστα να χαρακτηρίσει την κυβέρνησή μας ως φάρο αντίστασης στα σχέδια του οικονομικού ολοκληρωτισμού που εξυφαίνονται στην Ευρώπη.

Δεν χρειάζεται να επικαλεστώ άλλους ηγέτες, προοδευτικούς ηγέτες Είναι γνωστές άλλωστε οι δημόσιες δηλώσεις στήριξης στην προσπάθεια μας, δεν χρειάζεται να τους επικαλεστώ για να αποδείξω το εύρος της στήριξης που τούτη την ώρα απολαμβάνει πλέον η Ελλάδα, σε μια κρίσιμη καμπή στη διαπραγμάτευση. Όμως θα έπρεπε ίσως η ηγεσία ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ να μελετήσει αυτές τις κινήσεις, αυτές τις δηλώσεις, αυτές τις μετατοπίσεις και να προβληματιστεί.

Διότι, ξέρετε, δεν μας πέφτει ιδιαίτερα λόγος, αλλά νομίζω ότι πάει και πολύ για κάποιον που θέλει να ανήκει στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο να καταντά ουραγός του κου Λεβέντη στις διαρκείς προτάσεις του για Οικουμενική, καθ΄ υπόδειξη συμφερόντων βεβαίως, και ταυτόχρονα δεκανίκι του κου Μητσοτάκη στη προσπάθειά του να επαναφέρει το παλιό πολιτικό σύστημα στη διακυβέρνηση του τόπου.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Γνωρίζαμε εξ αρχής ότι η ευθύνη που αναλάβαμε είναι ιστορική. Γνωρίζαμε εξαρχής ότι θα είναι μια ευθύνη βαριά. Και ότι ο δρόμος μας θα είναι δύσβατος. Είναι όμως την ίδια στιγμή η γνώση η δική μας και πιστεύω της πλειοψηφίας της κοινωνίας είναι ότι είναι και η μοναδική ελπίδα για τη χώρα και τις επόμενες γενιές της, να πάρει ένα οριστικό διαζύγιο από το χρεοκοπημένο πολιτικό της παρελθόν.

Αυτή η δυνατότητα που έχουμε σήμερα στα χέρια μας, είναι το παράθυρο στο μέλλον. Και δεν πρέπει να το κλείσουμε. Ένα μέλλον όμως που δεν θα πρέπει να μοιάζει σε τίποτα με το παρελθόν. Το παρελθόν που ηγεμόνευσαν όσοι σήμερα προσπαθούν με νύχια και με δόντια, με θεμιτά και αθέμιτα μέσα να μας λυγίσουν.

Στη μάχη για να βγάλουμε τη χώρα από το τέλμα της Επιτροπείας δεν πρόκειται, ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον, να αναζητήσουμε στηρίγματα στο παλιό πολιτικό σύστημα. Τη μάχη αυτή θα τη δώσουμε για άλλη μια φορά με όλο το παλιό πολιτικό σύστημα απέναντι. Και θα την κερδίσουμε, όπως τις κερδίσαμε αυτές τις μάχες όλες τις προηγούμενες κρίσιμες στιγμές του 2015.

Θα είμαστε απέναντι,

Απέναντι στις κατασκευασμένες ειδήσεις χρεοκοπημένων μέσων ενημέρωσης, απέναντι.

Στα πρωτοσέλιδα της αντιδραστικής προπαγάνδας,

Στις παρασυνάξεις της διαπλοκής.

Αλλά ξέρετε, είναι τιμή –το έχω πει κι άλλη φορά- και παράσημο, τόσο πολλά και ισχυρά συμφέροντα να συνασπίζονται απέναντί μας. Γιατί για μας οι πραγματικοί, οι αληθινοί σύμμαχοι δεν είναι ανάμεσά τους. Οι δικοί μας σύμμαχοι είναι αλλού.

Οι μοναδικοί μας σύμμαχοι είναι η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού που έχει πάρει απόφαση ότι τα πράγματα στην Ελλάδα μπορούν και πρέπει να πάνε αλλιώς. Είναι οι δημιουργικές δυνάμεις αυτού του τόπου, οι νέες και οι νέοι που φεύγουν και πρέπει να σταματήσει αυτή η διαρροή. Τα χέρια και τα μυαλά που είναι τα μόνο που μπορούν να ξελασπώσουν το μέλλον.

Είναι όσες και όσοι περιμένουν από μας να φανούμε αντάξιοι της εμπιστοσύνης με την οποία μας περιέβαλαν επανειλημμένα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.

Με την στήριξη αυτών καλούμαστε να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα. Και θα το βγάλουμε. Συμπαγείς σαν μια γροθιά θα βγάλουμε την Ελλάδα από την κρίση και αμέσως μετά την αξιολόγηση ξεκινάμε την πορεία για τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος.

Γιατί αυτό το κράτος χρειάζεται βαθιές τομές και ρήξεις στο εσωτερικό του για να καταστεί δίκαιο και λειτουργικό. Για να αρχίσει η Ελλάδα να θυμίζει μια πραγματική Ευρωπαϊκή χώρα και όχι κατ’ όνομα όπως την έφτιαξαν οι προηγούμενοι που την καταδίκασαν.

Γιατί εμείς βρεθήκαμε σε αυτά τα έδρανα για να υπηρετήσουμε οράματα, ιδανικά και αξίες. Και θέλουμε να συμβάλλουμε ώστε η πατρίδα μας, κυρίως η πλειοψηφία των δυνάμεων της εργασίας, οι δυνάμεις του μόχθου να βρουν επιτέλους το δρόμο της ευημερίας, η οικονομία το δρόμο της ανάπτυξης και η κοινωνία να στηθεί σε στέρεες βάσεις. Όχι με πλασματικά νούμερα. Όχι με δημιουργική λογιστική. Αλλά στην πράξη, στην καθημερινότητα, στη ζωή κάθε ανθρώπου που ζει, εργάζεται και σπουδάζει σε αυτή τη χώρα και πονάει αυτή τη χώρα.

Είμαστε σε πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι. Αλλά είμαστε αποφασισμένοι, πολύ πιο έμπειροι και πιο δυνατοί από ποτέ. Γι αυτό και νά' στε βέβαιοι, θα τα καταφέρουμε. Θα βγάλουμε τη χώρα από την κρίση και θα ατενίσουμε το μέλλον με πολύ μεγαλύτερη αισιοδοξία. Καλή δύναμη»