Γράφει ο δημοσιογράφος
Τάσος Καραντής
Ανήκω σ’ αυτούς, που, από μαθητής, αγάπησα το βιβλίο (σε μια πλατιά γκάμα) κι έγινα, αυτό που λέμε, «βιβλιοφάγος». Αργότερα, πάλι, ως πατέρας, τριών παιδιών, μπήκα εγώ στο ρόλο του γονιού, που τα δώρα του στα παιδιά του είναι, συνήθως, βιβλία. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πως ανήκω, στην κατηγορία των βιβλιόφιλων γονιών, που, όπου δω βιβλίο κάνω στάση!
Το μυθιστόρημα της εκπαιδευτικού Μαίρης Κανάκη «Όταν ο χειμώνας συνάντησε το καλοκαίρι», έχει την πρωτοτυπία το θέμα του να απευθύνεται στα παιδιά που βρίσκονται στο κατώφλι της εφηβείας, στους ήδη έφηβους, αλλά και σε εμάς, που υπήρξαμε κάποτε έφηβοι!
Έτσι – μετά από την παρουσίαση του βιβλίου της στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Σαλαμίνας – με μεγάλη χαρά, βρέθηκα να συζητάω (μέσα από τη συνέντευξή μας) με την εκπαιδευτικό της Σαλαμίνας Μαίρη Κανάκη, για τα προβλήματα των εφήβων και τον καταλυτικό ρόλο που μπορεί να παίξει ένα εφηβικό μυθιστόρημα σ’ αυτά.
Φυσικά κι εστιάσαμε στο βιβλίο της, αλλά, επειδή η Μαίρη Κανάκη, είναι, συνάμα, μια γοητευτικά δυναμική γυναίκα, αλλά και μητέρα παιδιών η ίδια, μιλήσαμε από τον αθλητισμό και το περιβάλλον, ως τη διαφορετικότητα των μαθητών, που πρέπει να προστατεύεται από τους εκπαιδευτικούς, για να καταλήξουμε στο κομβικό σημείο, όταν «ο χειμώνας συναντά το καλοκαίρι»… Η απάντηση, βέβαια, βρίσκεται στο βιβλίο της, με τη συνέντευξη αυτή ως ένα οδηγό εμβάθυνσης, τόσο στο κείμενο, όσο και στη συγγραφέα που το γέννησε!
- Αγαπητή Μαίρη είσαι εκπαιδευτικός. Αποτέλεσε την πρώτη επιλογή σου να ακολουθήσεις αυτόν το δρόμο; Κι αν ναι, τι ήταν αυτό που σε τράβηξε να διδάξεις;
- Πάντα πίστευα ότι το σχολείο είναι χαρά. Είναι το φως στο σκοτάδι, είναι ο ήλιος που πάει να βγει μέσα από τον συννεφιασμένο ουρανό. Αγαπώ τη διδασκαλία και νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη που μπορώ να ασκώ το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Ήταν η πρώτη μου επιλογή και σχεδόν καθημερινά, παρά τις όποιες δυσκολίες συναντάω στο χώρο του σχολείου, σκέφτομαι πως και σε μια άλλη ζωή πάλι εκπαιδευτικός θα ήθελα να γίνω!
- Απ’ ότι διαβάζω στο βιογραφικό σου έχεις αρκετές αθλητικές δραστηριότητες. Πως συνάδουν και συμπορεύονται, μέσα σου, η δυναμικότητα που απαιτεί ο αθλητισμός, με την πραότητα μιας εκπαιδευτικού;
- Η αλήθεια είναι ότι άργησα να ανακαλύψω τον αθλητισμό. Μέχρι και την ηλικία των 28 δεν είχα απολύτως καμία σχέση. Ξεκίνησα να συμμετέχω σε αγώνες δρόμου και τριάθλου το 2005 σε μια προσπάθεια να διακόψω το κάπνισμα. Έπειτα, «κόλλησα»! Το τρέξιμο στους δρόμους και τα βουνά με ξεκουράζει, με γεμίζει εικόνες, με ταξιδεύει… Η ευεξία μέσα από την καθημερινή άσκηση είναι το μυστικό όφελος. Η αίσθηση της ευφορίας, η αρμονία σώματος και πνεύματος και η χαρά να εκπληρώνεις τους στόχους σου είναι κάτι που δεν μπορεί να ειπωθεί με απλές κουβέντες. Συνεπώς, θεωρώ ότι η ενασχόλησή μου με τον αθλητισμό άμεσα και έμμεσα με έχει κάνει καλύτερο εκπαιδευτικό και άνθρωπο. Οι εντάσεις φεύγουν, το μυαλό αποσυμπιέζεται και νιώθω πάντα έτοιμη για δράση!
- Κυκλοφόρησες το πρώτο σου βιβλίο (μυθιστόρημα) το 2017. Το «Όταν ο χειμώνας συνάντησε το καλοκαίρι» . Πως σου γεννήθηκε η ιδέα και πήρε «σάρκα κι οστά»; Είναι ένα εφηβικό μυθιστόρημα. Δώσε μου την περιγραφή του (από τον τίτλο του ως το περιεχόμενό του), αλλά κι εστίασέ μου στην ουσία του, με μια φράση.
- Με τη γραφή είχα πάντα καλή σχέση. Απλά, ένα χρόνο πριν ένιωσα την ανάγκη να ολοκληρώσω μια ιστορία και να μην την κλείσω στο συρτάρι. Αντίθετα, ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας και να επικοινωνήσω με ένα διαφορετικό τρόπο με τους ανθρώπους γύρω μου. Το «Όταν το καλοκαίρι συναντά τον χειμώνα» είναι ένα ταξίδι στην εφηβεία. Στην εφηβεία που πέρασε για εμάς τους ενήλικες, στην εφηβεία που έρχεται για τα μικρότερα παιδιά και στην εφηβεία που βιώνουν οι μαθητές μου. Επιδιώκει να μας κάνει να δούμε τη θετική πλευρά αυτής της ηλικίας και να την κάνουμε «σύμμαχο» και οδηγό για όλη μας τη ζωή. Οι φιλίες που μοιραστήκαμε, τα καλοκαίρια που περάσαμε, τα μαθητικά χρόνια που ζήσαμε θα μας ακολουθούν πάντα… Το βιβλίο αυτό είναι το προγραμματισμένο μας ραντεβού με το όνειρο και την αλήθεια!
- Σε τι πιστεύεις πως θα βοηθήσει το βιβλίο σου έναν έφηβο;
- Εδώ και 16 χρόνια ασχολούμαι ενεργά με την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Προσπαθώ μέσα από τις εικόνες και τους ήρωες μου να καλλιεργήσω περιβαλλοντικές ευαισθησίες, να δείξω το δρόμο για ένα δημιουργικό σχολείο που μετατρέπει κάθε κακό σε καλό και προστατεύει την διαφορετικότητα των παιδιών. Θέλω, επίσης να ταξιδέψουμε μέσα από τα σκηνικά του στην ελληνική φύση και να μην σταματήσουμε ποτέ να έχουμε όνειρα και στόχους.
- Ποιες είναι – από την εμπειρία σου – οι συνηθέστερες ευαισθησίες κι ανησυχίες των εφήβων και ποια τα πιο «επικίνδυνα» ξεσπάσματά τους, αν μπορώ να το θέσω έτσι;
- Τα παιδιά είναι αγχωμένα με το μέλλον τους, με την επαγγελματική τους αποκατάσταση και τους βαθμούς τους! Δεν έχουν χρόνο να διαθέσουν σε πράγματα που τους γεμίζουν ψυχικά και τους χαλαρώνουν, γιατί τρέχουν να προλάβουν τις εξωσχολικές δραστηριότητες και τα μαθήματά τους εκτός σχολείου. Κι έτσι, το άγχος γίνεται εύκολα κορεσμός και μετά, δυστυχώς, παραίτηση κι αυτό είναι το χειρότερο, κατά την προσωπική μου άποψη.
- Εσύ τι κρατάς από τις θετικές κι αρνητικές εφηβικές σου εμπειρίες;
- Οι αρνητικές, που ευτυχώς δεν ήταν πολλές, με έκαναν σοφότερη. Οι θετικές μου έδωσαν αυτοπεποίθηση και σιγουριά για να δοκιμάζω καινούρια πράγματα και να τολμώ!
- Εκτός από εκπαιδευτικός, είσαι και μητέρα δύο παιδιών. Ως τρίτεκνος πατέρας, νομίζω, πως η επιλογή για παραπάνω από ένα παιδί, ειδικά στις δύσκολες μέρες μας, είναι μια συνειδητή επιλογή για κάποιους λόγους. Το συμμερίζεσαι αυτό;
- Απολύτως! Στη δική μου περίπτωση βέβαια, η πρώτη επιλογή ήταν «διπλή», καθώς έχω δίδυμα! Σε κάθε περίπτωση πάντως, ακόμη και για το ένα παιδάκι, επειδή ο ρόλος του γονιού είναι σύνθετος, πρέπει να είναι ή κάποιες φορές να «γίνει» συνειδητή επιλογή.
- Εκτός από μητέρα είσαι και μια νέα, όμορφη και δυναμική γυναίκα. Μπορεί να καταφέρει να τα συνδυάσει μια μητέρα όλα αυτά, χωρίς η μητρότητα να καταπιεί τη θηλυκότητα και τα προσωπικά όνειρα;
- Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Πιστεύω ακράδαντα πως μια μητέρα με προσωπικά όνειρα, ενδιαφέροντα και στόχους είναι το καλύτερο πρότυπο για τα παιδιά της. Τα παιδιά θα γίνουν αυτόνομα, δεν θα φοβούνται να πάρουν πρωτοβουλίες και κυρίως θα κυνηγήσουν κι αυτά αργότερα τα όνειρά τους. Νομίζω ότι ο συνδυασμός μητρότητας και θηλυκότητας απαιτεί ένα είδος «μαεστρίας» από την πλευρά της γυναίκας, αλλά αν πραγματικά το θέλει, τις περισσότερες φορές έρχεται αβίαστα!
- Θα ήθελα να κλείσουμε την κουβέντα μας, μ’ ένα μότο της ζωής σου, που θα το πρότεινες στους εφήβους, αλλά και σε εμάς τους μεγάλους!
- «Στη ζωή δεν παίρνεις αυτό που αξίζεις, αλλά αυτό που διεκδικείς!». Αυτή είναι μια φράση οδηγός που μας ενθαρρύνει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, η ακόμη και στα πόδια μας για εμάς τους δρομείς (!), έτσι ώστε να είμαστε εμείς στο τιμόνι του καραβιού στο ταξίδι της ζωής, κι όχι ένας ακόμη επιβάτης που τις περισσότερες φορές δεν ξέρει πως βρέθηκε με το εισιτήριο στο χέρι… Ευχαριστώ πολύ, αγαπητέ Τάσο, για την κουβέντα μας!
Επισκεφτείτε την επίσημη σελίδα του βιβλίου της Μαίρης Κανάκη :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου