Eνώ βρισκόμαστε σε αναμονή απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας όσον αφορά για την οικιστική πύκνωση, η Κυβέρνηση προσπαθεί να βρει λύση στο «δασικό πρόβλημα» αμέσως μετά την ανάρτηση των δασικών χαρτών. Εάν το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφασίσει ότι ο συγκεκριμένος νόμος 4389/16 ο οποίος περιέχει την οικιστική πύκνωση αντίκειται στο Σύνταγμα, τότε η επίλυση του προβλήματος περιπλέκεται. Εάν δεν υπάρξει πρόβλημα από το ΣτΕ τότε η Κυβέρνηση προχωρεί σε ένα τρόπο τακτοποίησης των ιδιοκτησιών χωρίς όμως να μπορούν οι περιοχές να μπουν στο σχέδιο Πόλεως. Αγκάθι φυσικά σε όλη αυτή την κατάσταση είναι το άρθρο 24 του Συντάγματος. Αυτό που προέχει σε πρώτη φάση είναι να υπάρξει ένας τρόπος τακτοποίησης και να σταματήσει το μαρτύριο των προστίμων του κόσμου που σε αυτή την περίοδο της κρίσης αποτελεί πραγματικό Γολγοθά.
Είχα την ευκαιρία πριν από ένα μήνα περίπου στην αίθουσα Δημήτρη Μπόγρη, σε μία συζήτηση που έγινε για την αναθεώρηση του Συντάγματος, να εκφράσω την άποψή μου για την αναγκαιότητα αναθεώρησης του άρθρου 24. Εάν αυτό δεν συμβεί το Δασικό πρόβλημα θα βρίσκεται σε μία διαρκή εκκρεμότητα με πρόχειρες λύσεις.
Το δάσος ως Κοινοτικό και Εθνικό κεκτημένο, στοιχείο του ευρύτερου φυσικού περιβάλλοντος, πρέπει και είναι άξιο προστασίας από το κράτος και την κοινωνία. Σε αυτό δεν μπορεί και δεν υπάρχει αντίθεση και κανένας δεν το αμφισβητεί ούτε το αμφισβήτησε.
Το θέμα είναι το , τι είναι δάσος, ή μάλλον τι θέλουμε ακριβώς να είναι «δάσος», ώστε να καθοριστεί έτσι και το θεσμικό πλαίσιο αυτού του κοινωνικού αγαθού.
Το ερώτημα που τίθεται είναι , προστατεύουμε το δάσος αυτό που σήμερα βλέπουμε ή θέλουμε να επαναφέρουμε το δάσος και τις δασικές εκτάσεις πριν από 100 χρόνια γιατί η πιστή τήρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος αυτό αναφέρει. «Ότι ήταν δάσος πάντα δάσος» Εάν στο πρώτο συμφωνούμε όλοι και έτσι είναι, η δεύτερη περίπτωση να επαναφέρουμε το δάσος που υπήρχε πριν από 100 χρόνια είναι εφικτό; Άραγε τι ήταν δάσος πριν από 100 χρόνια; Ήταν περιοχές της Σαλαμίνας μόνο; Ήταν μόνο οι περιοχές της Κορίνθου; Ήταν μόνο περιοχές της Ανατολικής Αττικής; Δάσος πριν από 100 χρόνια ήταν σχεδόν όλη η Αθήνα. Τι ήταν η Κηφισιά, η Πεντέλη , η Εκάλη, το Καστρί, ο Άγιος Στέφανος, , το Αιγάλεω, το Πέραμα και πλήθος άλλων περιοχών στο κέντρο της Αθήνας;
Ας δούμε λοιπόν κατάματα και ρεαλιστικά την σημερινή κατάσταση η οποία δεν μπορεί να ανατραπεί. Μία κατάσταση που δεν την έχει την ευθύνη μόνο ο πολίτης ο οποίος αγόρασε αγροτεμάχιο και όχι δασική έκταση. Την ευθύνη πρωτίστως έχει το κράτος που επέτρεψε να πουληθούν οικόπεδα και στα οποία φυσικά έδωσε φως νερό τηλέφωνο , έστρωσε δρόμους. Ο πρ. Υπουργός Αναπληρωτής Περιβάλλοντος κ. Τσιρώνης αυτά είχε στο μυαλό του και νομοθέτησε την οικιστική Πύκνωση. « Τα κτίσματα τα οποία βρίσκονται εντός οικιστικής πύκνωσης δεν θα κάνουν προσφυγές και αντιρρήσεις στην ανάρτηση των δασικών χαρτών.»
Η Πολιτεία διαχρονικά καταλάβαινε το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί, αλλά δεν έπαιρνε την γενναία απόφαση να προχωρήσει στην αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος. Όταν μιλάμε για αναθεώρηση του άρθρου 24 δεν μιλάμε στην αναθεώρηση της ουσίας του σχετικού άρθρου στο οποίο συμφωνούμε όλοι, αλλά μιλάμε για αναφορά η οποία πρέπει να γίνει και στην οποία θα λαμβάνονται υπόψη πρόσφατοι δασικοί χάρτες.
Η τελεσίδικη λύση του προβλήματος είναι αυτή και θα γίνει υποχρεωτικά, εάν όχι τώρα σίγουρα μακροπρόθεσμα. Μέχρι τότε η πολιτεία θα ακροβατεί νομοθετικά προσπαθώντας να βρει λύση, έχοντας από πάνω της την δαμόκλειο σπάθη του άρθρου 24 του Συντάγματος, που θα την προσγειώνει στην πραγματικότητα και στην Συνταγματική επιταγή.
Ελπίζω και πιστεύω ότι η οικιστική πύκνωση δεν θα κριθεί αντισυνταγματική και θα έχουμε τουλάχιστον μία λύση ανακούφισης για εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών. Περιμένουμε λοιπόν πρώτα τους Δασικούς χάρτες για την Σαλαμίνα που οι πληροφορίες λένε εντός των προσεχών μηνών αλλά και με αγωνία περιμένουμε την απόφαση του ΣτΕ για την οικιστική πύκνωση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου